by AdelaarsAdmin

Vergaarbakken: Adelaars 3, 6 en 7: goals en wisselende vorm

De afgelopen weken stroomden de wedstrijdverslagen van de vergaarbakken binnen. De focus lag daarbij op Adelaars 2, 5 en de Veteranen, maar ook bij de andere teams gebeurde genoeg. Van knotsgekke uitslagen tot overtuigende zeges en harde tikken: Adelaars 3, 6 en 7 maakten van alles mee. Tijd om de balans op te maken — hoe staan ze ervoor?

Adelaars 3 zoekt vorm tegen DESTO

Na een zwaarbevochten 2-1 winst op Al-Andalus en een knotsgek 9-9 gelijkspel tegen Harmelen, kreeg Adelaars 3 afgelopen vrijdag een tik van koploper ZVC Veenendaal 2: 5-1. Timo Reessink was zoals vaak de beste man aan Adelaars-zijde. De vorm is wankel, maar het geloof leeft. Komende vrijdag wacht DESTO, een Utrechtse omni-vereniging met wisselvallige prestaties. Thuis in De Lunet ligt er een kans op eerherstel. De eerdere 3-1 nederlaag in Utrecht kan rechtgezet worden als het team scherp start en verdedigend compact blijft. Verwachting: een doelpuntrijke wedstrijd met kansen op een nipte overwinning voor de Adelaars.

Adelaars 6 wisselvallig richting uitduel met Eemnes

Na een sensationele 9-1 overwinning op koploper BZC’13 leek Adelaars 6 op weg naar een sterke eindfase van het seizoen. Maar die euforie was van korte duur: een week later volgde een pijnlijke 2-7 nederlaag tegen Laren 99 sv 1, opnieuw in De Lunet. Ziyad Orej werd terecht uitgeroepen tot Player of the Match, maar dat kon het verschil niet maken. Ook opvallend: Meo viel geblesseerd uit na een botsing met een doorgeschoten veteranenkeeper.

Komende vrijdag wacht Eemnes 1 in het Huis van Eemnes, een directe concurrent op de ranglijst. De teams staan op plek 8 en 9 met slechts één punt verschil. In de eerdere ontmoeting werd met 3-3 gelijkgespeeld. Adelaars 6 heeft genoeg scorend vermogen, maar zal verdedigend beter moeten staan. Verwachting: als Tehupuring en Orej het tempo bepalen, is winst mogelijk. Anders wordt het opnieuw billenknijpen. Prognose: 4-4.

Adelaars 7 wint weer, oogt scherp richting Hees

Adelaars 7 blijft verbazen. Na overwinningen op Eemnes 5 (6-3), Laren 99 sv 6 (5-9) en Eemnes 6 (11-3), werd ook Huizen 1 aan de zegekar gebonden: 4-5. In een zinderende pot met hoog tempo en veel duels maakte Raymond Bleij het verschil en werd terecht verkozen tot Player of the Match. De vorm is uitstekend en het team scoort aan de lopende band: inmiddels al 105 goals in 20 wedstrijden.

Woensdag wacht Hees 2, de nummer laatst van de competitie. De eerdere ontmoeting eindigde in een teleurstellende 2-4 nederlaag, wat Adelaars nu des te meer motiveert om orde op zaken te stellen. Thuis in De Lunet is de verwachting duidelijk: Adelaars is favoriet. Mits scherp aan de aftrap, lijkt een ruime overwinning aannemelijk. Prognose: 8-3 voor de mannen van Rekers, Bleij en Oliveira.

by AdelaarsAdmin

Adelaars 1 straft matig DOS genadeloos af

Irving Liesdek oogt tevreden na zijn bevrijdende 3-1.
Adelaars topscoorder Irving Liesdek oogt tevreden na zijn bevrijdende 3-1.

Als je Flevoland googled, kom je vooral ellende tegen. Toch besloot hoofdscout Henk, bonkige loodgieter en visionair, om zijn vizier op Almere te richten. In de betonnen jungle vond hij Sem Thijmen Portenge. Almere is een paar keer uitgeroepen tot lelijkste stad van Nederland. De stad werd gebouwd om de overbevolking van Amsterdam op te vangen, en dat is te merken. De stad bestaat uit moderne, maar vaak eentonige woonwijken. Niet gek dat veel Almeerders, lees: Danny en Irving, hun heil zoeken (en vinden) bij ons aller Adelaars.

Futsal op z’n Naardens, Vak P ontploft

De verslaggever merkte op dat er ook nog gevoetbald werd. Dankzij debutant Sem zat nu ook vak Almere P vol in de Adelaarshorst. Adelaars begon fel aan de wedstrijd tegen de bezoekers uit de Domstad. Er werd lustig gecombineerd en Adelaars. Als snel kwam Adelaars op een 2-0 voorsprong dankzij een eigen goal van DOS en Irving. Huizer antiloop Danny leverde beide assists. Net voor rust kreeg Ferry nog een onterechte gele kaart, maar dit leverde geen tegentreffer op.

Internationaal Strafhof bekijkt overstap Kurt met interesse

Coach Kurt zorgde voor een ommekeer in de wedstrijd. Bij een ondertal situatie maakte Kurt een overstapje waar menig oorlogsmisdadiger jaloers op zou zijn. Het publiek veerde op en Vak Almere P kon deze NSB-actie erg waarderen. Enkele Huizers in de zaal, die uiteraard in een hok waren gezet, gniffelden trots en herkenden zichzelf in deze actie. Gelukkig gaf scheidsrechter “Koelie” geen vermaning voor deze actie.

DOS’ tegentreffer wekt Adelaars opnieuw

Na rust wist DOS één keer het net te vinden. Een slippertje in de defensie. Maar de Adelaars schudden hun veren uit en gingen opnieuw op jacht. Danny, Irving, David en debutant Sem scoorden nog vier maal. Elk doelpunt een eigen verhaal.

Ondertussen stond Emile van Delft als een rots in het doel. Zijn verleden in Almere werd hem voor één avond vergeven. Hij hield DOS met katachtige reflexen van scoren af. Futsal draait om tempo en timing. Emile had beide. Rayvano kon helaas niet spelen, maar meldde zich wel tussen de supporters waarvan hulde.

Results

Team1st Half2nd HalfGoals
Adelaars 1246
zvv DOS’58011

Het grote gelijk van de Loodgieter

Na het laatste fluitsignaal werd er geklapt. Niet alleen voor de zes doelpunten, maar voor de ontdekking van Sem. Hoofdscout Henk, met de Alfa pilsjes in de ene hand en een schaal bitterballen in de andere, keek tevreden toe. Zijn gok op Almere was een schot in de roos. Het publiek gaf hem zijn moment – met tegenzin, want complimenten uitdelen aan een Huizer blijft pijnlijk in Naarden.

Adelaars 1
Garrett Jones Veldspeler
Danny Benning Veldspeler
Emile van Delft Keeper
Irving Liesdek Veldspeler
Sem Portenge Veldspeler
David van der Horst Veldspeler
Ferry de Bruijn Veldspeler

by AdelaarsAdmin

Adelaars 2 zakt verder weg na verlies in Volendam

Het was vrijdagavond. De zon ging onder boven de Heideweg in Volendam, terwijl binnen in sporthal De Opperdam de zaalvoetballers van Adelaars 2 zich opmaakten voor wat alweer hun twintigste wedstrijd van het seizoen zou worden. Wat ooit een hoopvol middenmootavontuur leek, is inmiddels verworden tot een glijbaan zonder rem. Vijf nederlagen op rij. En deze avond zou daar, ondanks de inzet, geen einde aan komen.

Een eerste helft vol vechtlust en discipline

Met slechts zes man — Rutger, Rick, Richard, Mathijs (aanvoerder), Jimi en doelman Ruben Gooijer — stond Adelaars voor een lastige opgave. Zonder wissels. Geen ruimte voor blessures of vermoeidheid. Wat volgde, was een verrassend evenwichtige eerste helft. Volendam had weliswaar de bal, maar Adelaars zat compact in de verdediging. De lijnen kort, de opdrachten duidelijk. Futsal in zijn puurste vorm: gecontroleerd, gedisciplineerd en stilletjes hoopvol.

Zaalvoetbal vraagt om geduld, om ritme. En dat had Volendam niet. Ondanks het thuisvoordeel en het overwicht op papier, kwamen ze nauwelijks tot kansen. De Adelaars stonden als een muur van Gooise graniet. Ruben Gooijer, debutant in het doel, hield zijn hoofd koel en zijn lichaam warm. 0-0 bij rust voelde als een overwinning.

De tweede helft begint met een dreun

Maar het noodlot kwam in de vorm van de klok. Nauwelijks vijf minuten na de hervatting stond het 2-0 voor Volendam. Een misverstand hier, een slippertje daar — en Ruben kon twee keer de bal uit het net vissen. De energie die Adelaars in de eerste helft had opgespaard, leek met een klap verdwenen.

Futsal is grillig. Wie even verslapt, krijgt meteen de rekening. En die derde treffer voor Volendam viel dan ook snel daarna. Een opdoffer voor een ploeg die zich zo dapper had verweerd. Toch bleef het hoofd omhoog, bleef de stem van Mathijs klinken: “Nog niks verloren, mannen.”

Een doelpunt, eindelijk

Toen gebeurde het. Richard kreeg zijn zeventiende kans van de avond. En deze keer ging hij erin. Geen schitterend schot, geen hakje of volley. Gewoon: erin. Rutger legde breed, Richard tikte binnen. 3-1. Er werd weer geloofd. Voor even.

Het was te laat. Het slotoffensief kwam, maar vond geen vervolg. Te weinig krachten, te weinig tijd. Ruben redde nog een schot met zijn gezicht. Jimi kapte nog twee man uit op de achterlijn. Maar het mocht niet baten.

De cijfers liegen niet (en toch ook weer wel)

Met deze nederlaag staat Adelaars 2 op plek 7 in de stand. 17 wedstrijden, 6 overwinningen, 1 gelijkspel, 10 verliespartijen. Doelsaldo: 61 voor, 78 tegen. Geen cijfers om trots op te zijn, zeker niet na zo’n serie nederlagen. Maar cijfers vertellen nooit het hele verhaal.

Want Adelaars 2 is geen stuurloos team. De discipline is er. De wil ook. Het is simpelweg: dun bezet. Blessures. Werk. Kinderen. Gooise verplichtingen. En zaalvoetbal, hoe flitsend het er ook uitziet, blijft ploeteren op een vrijdagavond in een sporthal met TL-licht.

Een debuterende doelman en hernieuwde hoop

Wat blijft hangen, is het debuut van Ruben Gooijer. Stil, maar zeker. Geen clowneske capriolen, maar gecontroleerd keeperswerk. Hier staat een Adelaar-in-wording. En wie weet wat hij nog brengt in de slotweken van dit seizoen.

Ook de goal van Richard — laat, maar verdiend — symboliseert iets. Dat deze ploeg blijft knokken. Ook al is het tegen de klippen op. Ook al lijkt de top 5 verder weg dan ooit.

Op naar Sporthallen Zuid: Golden Stars wacht

Woensdag 9 april wordt Adelaars 2 verwacht in Amsterdam, in Sporthallen Zuid. Daar wacht Golden Stars FC 4. De nummer vijf van de ranglijst. Een ploeg die vaker scoort dan verdedigt, getuige hun doelsaldo van 113 voor en 111 tegen.

In de thuiswedstrijd walste Adelaars nog over Golden Stars heen met een krankzinnige 10-5 overwinning. Een zeldzaam moment van glorie. Maar dat lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden. De ploeg is veranderd. De vorm ook. En dus is het vooral een test: kan Adelaars zich herpakken?

Als Richard zijn vizier scherper stelt, als Ruben weer zijn reflexen toont, en als de opkomst dit keer wat groter is, dan kan het. Dan is een punt — of meer — mogelijk. Want zaalvoetbal blijft onvoorspelbaar. Net als het leven in Gooise Meren.

by AdelaarsAdmin

Adelaars 35 vergeet te stunten tegen koploper: 4-4

Adelaars 35+, afgelopen woensdagavond tegen de koploper. De aanvoerder verdeelt het spel.
Adelaars 35+, afgelopen woensdagavond tegen de koploper. De aanvoerder verdeelt het spel.

Woensdagavond 26 maart. De klok wees 18:45 aan toen de verslaggever, inmiddels opgewaardeerd tot semi-volwaardig teamlid, zijn entree maakte in sporthal De Lunet. Wat hij daar aantrof was geen bruisende zaal vol warming-ups of schreeuwende coaches, maar stilte. Slechts een medewerkster van het Sportfondsenbad bewoog zich door de ruimte, haar echo’s groter dan het publiek.

Na een journalistiek kopje koffie in de verlaten kantine arriveerden langzaam maar zeker de eerste Adelaars. Aanvoerder Bob van den Berg, keeper Hans Otten, en een tas met ballen luidden het startschot in van wat een memorabele avond zou worden.

Adelaars tegen de koploper – op papier kansloos

De tegenstander was niemand minder dan De Kroon 35+1, koploper van de competitie. Een ploeg zonder website, maar met een verontrustend doelsaldo van 104 voor en 37 tegen. Eerder dit seizoen werd Adelaars met 8-1 van de mat geveegd in Utrecht. “Maar zo goed waren ze nou ook weer niet,” wist Jim Tehupuring zich te herinneren. Dat soort geheugen is goud waard in de sport: selectieve herinnering is het fundament van hoop.

De line-up: van Jim tot Meo

Naast Jim en de verslaggever zelf, kon Adelaars rekenen op Roy Vodegel — in vorm na zijn recente goals tegen Zwaluwen. En daar was ook Gideon, alias Meo, een vriendelijke krachtpatser die zijn energie normaal in de urban muziekscene kwijt kan. Voeg daarbij nog Rutger, die op het laatste moment aansloot, en het team was zowaar compleet.

Een valse start, een mooie opmars

De warming-up liep nog toen De Kroon al scherp stond. Om 19:20 werd in goed overleg afgetrapt. De wedstrijd begon zoals het niet moest: drie snelle uitbraken, 0-2 achter, inclusief een bal op de paal. Maar Adelaars krabbelde op. Jim scoorde de 1-2 en de druk nam toe. Kans na kans volgde, en uiteindelijk was het Rutger die met een schorpioenachtig hakje de 2-2 binnentikte. Het publiek, vooral bestaande uit spelers van Adelaars 5, veerde op alsof El Salvador net had gescoord in de Lunet.

Een tweede helft vol beloftes en twijfels

Na rust bleef Adelaars de bovenliggende partij. Toch was het De Kroon dat opnieuw toesloeg: een slimme actie, een droge knal met links, 2-3. Maar Adelaars gaf niet op. De tegenstander voelde de vuile meters in de benen en kon slechts beschikken over één wissel. Voortgestuwd door een groeiend zelfvertrouwen volgde de 3-3 en zelfs de 4-3 uit een onoverzichtelijke corner stituatie. Was dit de stunt waar de Adelaar van droomt?

Een broeierige slotfase

In de slotfase kwam Meo oog in oog met de keeper, die met een soepele sprong een uitstekend lichaamsdeel van de assertief keepende Utrechtse sluitpost bijna ontweek. De 5-3 viel niet en na een korte discussie over hoe de wedstrijd moest worden voortgezet mikte de verslaggever een schalks hakje aan de verkeerde kant van de paal. Bij een volgende poging had Adelaars de pech dat een kansrijk schot mogelijk werd gekeerd door een niet-speelbaar lichaamsdeel.

Zoals zo vaak: als je hem zelf niet maakt, valt hij aan de andere kant. Een Kroon-middenvelder kreeg op het middenveld net iets te veel bewegingsvrijheid en knalde van afstand een geplaatste lob in de kruising. 4-4. Jim, normaal meester in het bewaken van risico’s, had dit sportieve verliesmoment niet goed ingedekt. “Dit was mijn fout,” bekende hij, met de schuldbewuste blik van een vermogensbeheerder die net op de beurs op de verkeerde knop heeft gedrukt.

Filosofie in futsalvorm

Het bleef bij 4-4. Maar Adelaars had gevochten, gebouwd en gegroeid. En dat telt ook. Zoals Heraclitus ooit zei: “Geen man stapt twee keer in dezelfde rivier, want hij is niet meer dezelfde man en het is niet meer dezelfde rivier.” Zo ook Adelaars 35+1: het team is onderweg. De weg naar boven is geen rechte lijn, maar een slingerend pad door de zalen van Gooise Meren, met af en toe een hakje, een schot in de kruising, en een kop koffie in een lege kantine.

by AdelaarsAdmin

Meentse meesterzet geen winst waard voor Adelaars 5

Rogier Heins verdedigd de bal. David kijkt toe. Foto gemaakt door: Михаил Кипа (via Google)

In de sfeervolle Lunet, het oude bolwerk van Adelaars, stond woensdagavond de wedstrijd tussen Adelaars 5 en Laren 99 2 op het programma. Een duel dat je niet zozeer op flair of frivoliteit zou beoordelen, maar eerder als een tactisch steekspel. Want hoewel Adelaars 5 de wedstrijd met 1-2 verloor, was het zeker geen avond waarin het onderdeed voor de technisch sterkere bezoekers uit het Gooi. Sterker nog, op cruciale momenten stond het elftal als een Naardense vesting.

Een wedstrijd zonder ademruimte

Vanaf het eerste fluitsignaal dicteerde Laren het balbezit. Hun aanvalsdrang en technische balcirculatie zorgden ervoor dat Adelaars 5 zich vooral moest beperken tot het tegenhouden van het spel. Toch was het de ploeg in het zwart-geel die als eerste scoorde. David van der Horst, die als clubicoon nog altijd garant staat voor scherpte voor het doel, verzilverde in de eerste helft een prachtige assist van Rogier Heins, een gastspeler met wortels in de Hilversumse Meent.

Warm bad uit de Meent

Voor wie niet bekend is met de Hilversumse Meent: het is een wijk die als een soort grenspost tussen het stedelijke Hilversum en het dorpse Bussum ligt. Gebouwd vanaf de jaren ’70 met veel groen, galerijflats en jonge gezinnen, groeide het uit tot een hechte gemeenschap. Een wijk waar op straat gevoetbald werd, op het ondergelopen weiland werd geschaatst, en waar ‘s avonds de straatverlichting net iets later uitgaat dan elders. Wie daar vandaan komt, weet wat saamhorigheid is. Het is dan ook niet ondenkbaar dat Rogier zich direct thuis voelde in het systeem van Adelaars 5: compact, loyaal, en altijd bereid een meter extra te maken voor elkaar.

De Hilversumse Meent in volle glorie

Rust, druk en het kantelmoment

Na de pauze voerde Laren het tempo verder op. Hoewel Adelaars bleef strijden, begonnen de gaten in de defensie langzaam te vallen. Een onvermijdelijke gelijkmaker volgde. En niet veel later: de 1-2. De bezoekers wisten beter om te gaan met het momentum en lieten de bal het werk doen. Toch gaf Adelaars zich niet zomaar gewonnen. Er werd opnieuw gevochten voor iedere bal. Als een Adelaar boven de linoleumvlakte cirkelend op zoek naar die ene ultieme kans.

De allerlaatste kans

En die kans kwam. In de absolute slotfase kreeg Gerrit Willems de bal voor zijn voeten. Een harde knal volgde, de keeper dook, de bal werd nog aangeraakt, en caramboleerde net over de lat. Het publiek, inmiddels opgestaan van de houten banken, kon het nauwelijks geloven. De gelijkmaker hing in de lucht, maar viel niet.

Een nederlaag die vertrouwen geeft

Hoewel de stand nu 8-3-9 is en Adelaars 5 op de zesde plaats blijft, voelt deze nederlaag niet als een tik. Integendeel: het collectief stond er. En dat belooft wat voor de komende clash tegen koploper Amersfoortse Boys 6 op vrijdag 4 april. In sporthal Bokkeduinen zal Adelaars opnieuw moeten vechten voor iedere bal, voor elke meter, en misschien zelfs voor revanche.

by AdelaarsAdmin

Alfa bier brengt Job en Kurt de zege op avond twee!

Het zelfvertrouwen was na de matige prestaties van voorzitter Kurt op het Dutch Open helemaal weg. Maar vanavond kreeg dat vertrouwen een broodnodige boost. Met de hulp van zijn koppelpartner Job en de nodige flesjes Alfa stond hij zowaar aan het einde van de avond met de beker in zijn handen.

Nieuwe gezichten en oude bekenden

Ditmaal vonden twaalf darters hun weg naar de Adelaarshorst. Wesley Loggen maakte zijn debuut op dit evenement. En uit de stoffige hoeken van Bussum had ook Vincent besloten om weer aan te sluiten. Koppelen was de opdracht van vanavond, en uit de koker rolde een zeer competitief veld.

Darten op hoog niveau

Elk koppel speelde minimaal één keer tegen elkaar. Met name de koppels David & Thomas en Michael & Henk kregen veel lof voor hun vertoonde spel. Er werd deze avond maar liefst vier keer 180 gegooid en het niveau lijkt wekelijks te stijgen. Na vier wedstrijden hadden de eerder genoemde koppels zich al geplaatst voor de halve finales.

In een strijd om de winst in de poule werd het tussen hen gelijk. Op basis van een beter resultaat tegen de nummer drie werden David en Thomas poulewinnaar.

Spanning in de laatste poulewedstrijden

René en Berend moesten aan de bak tegen Björn en Wesley. De winnaar zou zich plaatsen voor de halve finales. René en Berend waren net iets scherper en gingen door. Vincent en Rafaël namen het in de andere wedstrijd op tegen Kurt en Job. De motor van Kurt was eindelijk op gang gekomen. De pijlen vlogen weer strakker richting het bord. Job bleef ondertussen bier bestellen om zijn partner in goede vorm te houden. Zelf moest hij het vuile werk opknappen door zowel de dubbels als de zege op ‘het kanon’ en Gerhardt binnen te halen.

Halve finales vol verrassingen

Tijd voor een schaaltje bruin fruit. En het moment om bij het plaatselijke wedkantoor de laatste formulieren in te leveren. Op basis van de stand werd een finale verwacht tussen de nummers één en twee in de poule. Toch waren het René en Berend die David en Thomas uitschakelden in een geweldige partij.

In de andere wedstrijd steeg Kurt boven zichzelf uit. Na een 1-0 achterstand gooide hij ditmaal de dubbels, om zich samen met Job te plaatsen voor de finale. Dit betekende slecht nieuws voor zowel de bonkige loodgieter als zijn fans. Wederom moet hij wachten op zijn eerste dagzege, terwijl hij samen met Liefhebber onverslaanbaar leek vanavond.

Bibberen in de finale

De finale werd er eentje met vele bibbers. Job en Kurt namen de leiding, maar René liet zien in potentie bij de beste darters te horen door de ene na de andere trippel te raken. Terecht nam hij met Berend de leiding. Zo stond het 2-1 voor de mannen die een week geleden hun debuut maakten in de competitie.

De vierde leg leek ook de kant op te vallen van de debutanten. Maar een wedstrijd in het slot gooien, blijkt maar weer de lastigste klus. Job en Kurt profiteerden van de vele missers. Zo moest er een vijfde en beslissende leg worden gegooid.

Deze ging gelijk op, met een licht voordeel voor de voorzitter en de honkballer. Kurt zette hem vervolgens weg op dubbel 14. René kreeg nog een pijltje voor de zege, maar liet deze kans onbenut. Job had vervolgens aan één pijl genoeg om het rode vlakje van de dubbel 14 te raken. Zo pakt hij, na vorige week, ook deze week weer de zege. Ditmaal met de hulp van organisator Kurt.

Waar was Ted?

Sommige volgers zullen zich afvragen waar Ted was vanavond. De trendy darter en meervoudig dagwinnaar had zijn aansluiting gemist in Miami. De hoogtestage op de Illimani (Bolivia) was inmiddels met succes afgerond. Volgens zijn management verkeerde de brabbelaar uit Gooise Meren in topvorm.

De cameraploeg van TV Gooi ving hem vanochtend op in de aankomsthal van Schiphol. Verrassend genoeg had Ted weinig woorden voor de pers. Wel gaf hij aan klaar te zijn voor de vier avonden die nog gaan komen?

Op naar 15 april

Op 15 april gaat het dartsgeweld weer door in de Adelaarshorst met het Double In – Double Out format. Komt Ted terug? Vindt Henk eindelijk zijn dagzege? Valt de Alfa weer in de prijzen?

by AdelaarsAdmin

De vloek van Toetanchamon: Adelaars 1 verliest Piramidespel

Sportcentrum Caland heeft wel iets weg van een graftombe

Er zijn avonden waarop het beter is niet te veel woorden vuil te maken aan wat er op het veld gebeurde. Vrijdag 21 maart was zo’n avond. In de benauwde sporthal van het Caland Sportcentrum te Amsterdam-West, waar de lucht zwaarder leek dan het scorebord, werd Adelaars 1 met 10-5 opgerold door Ara Cora Kingdom 2.

De uitslag had nog hoger kunnen uitvallen. Of lager, als de keeper van Kingdom wat minder met zijn hoofd bij zijn side hustle als dansleraar was geweest. Maar de nederlaag was terecht. Onontkoombaar zelfs.

Vogel zonder vleugels

Het vlaggenschip miste zijn vleugels. Emile, onze vaste doelman, was niet aanwezig. Oorzaak: een te mooi geprijsde vakantie richting Egypte, geboekt bij een inmiddels gesloten zaak aan de Naarderstraatweg in Huizen. Wie Huizen kent, weet dat je daar zelden zonder kleerscheuren uitkomt.

Danny, onze pitbull, volgde Emile’s voorbeeld. “Goedkope vakanties bij jou in het dorp? Ik kom eraan,” en nog voor Kurt goed en wel begreep wat er gebeurde, zat ook Danny met zijn hoofd in een all-inclusive resort. Geen Emile. Geen Danny. Geen ruggegraat.

De oplichter die scoorde

Volgens de KvK was de eigenaar van de mysterieuze reiswinkel ene Nabil Hammi. En jawel, dat was de man die in Amsterdam op het veld het tempo bepaalde, het spel verdeelde, en onze mannen tot wanhoop dreef. Een betere oplichter bestaat er niet: eerst onze defensie verzwakken, dan zelf uitblinken.

Spelbeeld: als zand in een storm

De wedstrijd begon stroef en werd nooit beter. Kingdom kwam op 5-1, alleen David wist iets terug te doen. Toen de 6-1 viel, besloot coach Kurt de noodrem te trekken: vliegende keeper. Het werkte kort. Ferry tikte de 6-2 binnen op aangeven van David, maar direct daarna viel de 7-2.

Toch kwam er nog een sprankje hoop. Bob, die zich de laatste weken nadrukkelijk meldt bij het goal-gettersgilde, scoorde tweemaal: eerst op aangeven van Ferry (7-3), daarna via David (7-4). De 7-5 hing in de lucht, maar miste net het net.

Kingdom maakte daarna koelbloedig gebruik van de ruimte. Met twee droge knallen van eigen helft viel de 8-4 en 9-4. Zelfs met vijf man tegen vier speelde Adelaars soms als drie tegen zes.

Een man met stemmingswisselingen

Zaid Belmahdi, speler van de thuisploeg, viel op door zijn gedrag. Joelen, natrappen, vreemde opmerkingen. “Hij is bipolair,” aldus een medespeler. Het klonk als een diagnose en een verontschuldiging tegelijk. Adelaars liet zich er niet door provoceren, maar het paste bij de rommelige avond.

De cijfers spreken

In de slotfase vielen er nog twee doelpunten: eerst de tiende treffer van Kingdom, daarna Ferry die na een fraaie pass van Rayvano de eindstand op 10-5 bepaalde. Het was het soort doelpunt dat alleen op papier telt.

Results

Team1st Half2nd Half
Ara Cora Kingdom55
Adelaars 114

Licht in de duisternis

En toch is er goed nieuws. Dankzij de uitslagen op de andere velden is Adelaars 1 definitief veilig. Voor het elfde seizoen op rij speelt het vlaggenschip van de Gooise zaalvoetbalclub in de hoofdklasse.

Wat rest is trots. En opluchting. Want zelfs in een sporthal in Nieuw-West, ver weg van het vertrouwde Naarden, ver weg van de kalmte van de Vesting, blijkt de Adelaar veerkrachtig genoeg om niet te vallen — hoe vaak hij ook uit het net moet vissen.

Ara Cora Kingdom
Tegenstander

Adelaars 1
Garrett Jones Veldspeler
Bob Brilleman Veldspeler
Irving Liesdek Veldspeler
Rayvano Eduarda Veldspeler
David van der Horst Veldspeler
Ferry de Bruijn Veldspeler
Peter van der Laan Veldspeler
by AdelaarsAdmin

Adelaars Veteranen overleven broeierige Vogelderby: 2-4

Adelaars gangmaker Michael Rekers zet de lijnen uit

Adelaars 35+1 had voorafgaand aan deze uitwedstrijd weinig reden tot optimisme. Niet omdat men geen zin had in voetbal, wel omdat er simpelweg geen team was. De appgroep gloeide. De voorzitter werd wakker gebeld. En ergens, in een diep hoekje van Gooise Meren, begon een rekruteringsmachine te draaien zoals alleen een club als Adelaars dat kan: met de charme van een oude boekhouder en de vasthoudendheid van een jonge advocaat.

Vanuit het zevende elftal sloten Michael en Donny Rekers zich aan bij het strijdtoneel. Ook neef Raymond Bleij werd opgetrommeld. En alsof dat nog niet genoeg was, kwam Klaas direct vanuit de Oostenrijkse sneeuwvelden de zaal in glijden. Roy Vodegel, trainend lid, trok zijn Adelaars-shirt aan alsof het een harnas was. Het veld? Sporthal Nieuw Welgelegen in Utrecht, waar de lucht stilstaat en de tijd lijkt te smelten.

Warm als een stoofschotel

Buiten rook het naar lente. In de sporthal hing de lucht als natte watten boven het veld. Geen ventilatie. Geen zuurstof. Alleen hitte, ballen, en mannen boven de 35 die hun eer kwamen verdedigen. Tegenstander: Zwaluwen Utrecht ’11 35+1, een club die al even lang meedraait in het Utrechtse amateurvoetbal als Adelaars in de regio Naarden.

De supporters van Zwaluwen waren luidruchtig en bewapend met toeters die op precies het verkeerde moment loeiden. Tijdens een schot op doel bijvoorbeeld. Of een pass. Of gewoon bij een intrap.

Een aanval uit het boekje

Het begin was voor Adelaars. Michael vond Roy, die op techniek én inzicht door de verdediging slalomde. De 0-1 was het logische gevolg van een aanval die zelfs op papier er mooi had uitgezien. Niet veel later zag Michael de keeper van Zwaluwen iets te veel veld inspecteren. Vanaf eigen helft rolde hij de bal als een volleerd boogschutter langs de verbouwereerde doelman: 0-2.

Zwaluwen vocht terug. Niet met veel kansen, wel met kabaal. Maar Adelaars hield het hoofd koel. Michael combineerde met zijn neef Raymond, die op intuïtie én een no-look pass de bal in de lange hoek deponeerde. Een doelpunt dat je alleen maakt als je familie bent, of een artistieke geest bezit. 0-3.

Vlak voor rust trok Roy Vodegel naar binnen, alsof hij even iets wilde uitleggen. Hij deed dat met een schot dat laag, hard en meedogenloos was. De 0-4 was geen droomstart, het was bijna te mooi om waar te zijn.

Sauna zonder slot

De tweede helft was anders. Zwaluwen kwam, schoot, en scoorde. Eerst uit een vrije trap die met chirurgische precisie in de lange hoek plofte. Daarna uit een rommelige aanval waarbij de verdediging van Adelaars even als wasgoed hing te drogen in de benauwde hal. 2-4, en nog een kwartier te gaan.

Adelaars verdedigde met ervaring. Met het soort rust dat je alleen hebt als je weet dat je daarna een biertje drinkt, of moet werken aan je belastingaangifte. Donny Rekers, altijd op jacht naar zijn moment, kreeg nog één kans. Hij stond bij de tweede paal, bal op de lijn, keeper uitgespeeld… naast.

Geen horeca, geen punt

De eindstand bleef 2-4. Er werd nog even naar een kantine gezocht, maar Nieuw Welgelegen leek meer op een gesloten kantoorgebouw dan op een sportaccommodatie. De overwinningsdrank moet dus wachten. Volgende keer beter. Bijvoorbeeld woensdag 26 maart, als De Kroon op bezoek komt in De Lunet te Naarden. Een tegenstander uit een andere klasse, letterlijk en figuurlijk. De huidige koploper. Een horde. Een test.

En dan, op dinsdag 1 april (geen grap), wacht Hercules 3. Een directe concurrent voor de rode lantaarn. Adelaars kijkt naar boven. Want zelfs in de onderste regionen van de 35+ competitie, droomt de Adelaar van hoogte. Altijd.

by AdelaarsAdmin

Adelaars 2: Rentree Ruben A, afscheid van nacompetitie-droom

Krijgt Adelaars 2 het lek boven?
Krijgt Adelaars 2 het lek boven?

Vrijdagavond, 21 maart. De Lunet, veld 1. Het klinkt als een vertrouwd strijdtoneel voor de mannen van Adelaars 2. Toch voelde het deze keer meer als een scène uit een matige tragedie. De opstelling was degelijk. Ruben Allis maakte zijn rentree als sluitpost. Voor hem: Simon, Rick, Rutger, Mitchel, Mathijs (aanvoerder), Jimi en Richard. Een team met ervaring, futsal-intelligentie en de nodige Gooische bluf.

Toch werd de droom van een nacompetitie in nog geen vijf minuten aan diggelen gespeeld. 0-1. 0-2. 0-3. De zaal nog niet op temperatuur, en Ruben kreeg meteen drie keer de bal uit het netje terug. Er was geen opbouw, geen gif, geen gifgroene KPN-band op de boarding die de spelers wakker schudde. Na die eerste minuten was het al duidelijk: dit werd een lange avond.

Tussensprint die hoop gaf

Het enige wapenfeit in de eerste helft kwam van Jimi. Na een knappe actie tikte hij de 1-3 binnen, bij een stand waarin men normaal gesproken spreekt van ‘de aansluitingstreffer’. Helaas bleek dat meer een symbolisch begrip dan een reële indicatie van de wedstrijd. Elbalta drukte direct door: 1-4, 1-5. Futsal gaat snel, maar het kan ook meedogenloos zijn. Vooral als je speelt alsof je liever op het terras zit.

Adelaars bleef vechten. Dat mag gezegd. Richard gaf een splijtende pass op Jimi: 2-5. Even later tekende Richard zelf voor de 3-5, en heel even leek er iets te ontstaan in het Naardense kamp. Maar Elbalta had geen zin in drama. Ze speelden koel en effectief. De 3-6 sneed weer door de hoop heen.

Rick scoorde nog de 4-6 na een mooie pass van Richard. Maar de 4-7 in de slotfase was het definitieve deksel op de pot hoop.

De rentree en de realiteit

De rentree van Ruben was bedoeld als een morele injectie. Een keeper met ervaring, met Adelaars-DNA in zijn vezels. Maar het mocht niet baten. Zoals Richard Gooijer het in de kleedkamer samenvatte, met de luchtige ernst van een Adelaar op leeftijd: “De nacompetitie is vakkundig om zeep geholpen. Zal de TC al aan het doorselecteren zijn?”

Het antwoord is: waarschijnlijk wel. Futsal is geen sport voor romantici, ook al proberen we het elke week weer zo te brengen.

Wat betekent dit voor de ranglijst?

Met deze nederlaag zakt Adelaars 2 naar plek zes. De balans? 6 keer winst, 1 keer gelijk, 9 keer verlies. Doelsaldo: 60 voor, 75 tegen. Niet rampzalig, maar ook niet het profiel van een ploeg die om promotie speelt.

Een blik op de tussenstand leert dat Adelaars 2 inmiddels is ingehaald door Volendam 4. Die ploeg staat vijfde en is komende vrijdag de tegenstander in De Opperdam. Een hallenvloer met geschiedenis, en vooral met akoestiek die elk foutje genadeloos laat weergalmen.

De verwachting? Adelaars reist met lichte twijfel, maar ook met de stille wens om revanche te nemen. Volendam scoorde minder dan Adelaars (73 om 60), maar kreeg ook minder tegen. Het is een clash tussen twee ploegen die niet goed, maar ook niet slecht zijn.

Voorspelling:
Volendam 4 – Adelaars 2: 4-4.
Een gelijkspel dat weinig oplevert, maar de eer redt.

Eindklassering volgens Adelaars Intelligence:

  1. Volewijckers
  2. Zeeburgia
  3. TOB
  4. Golden Stars
  5. Volendam
  6. Adelaars 2
  7. Counters
  8. Dynamo
  9. Elbalta
  10. VNS United
by AdelaarsAdmin

Adelaars 4 blijft winnen: Tennissers slaan toe in Laren

Adelaars 4 is een team apart. Ooit kwamen ze samen op gravel en hardcourt, nu bewijzen ze hun klasse op het gladde parket van de zaal. Met een mix van precisie en strategisch spel, zoals ze dat gewend zijn op de baseline, namen ze het woensdagavond op tegen Laren 99 1 in de Biezem/Klaas Bouthal.

Vanaf de eerste minuut werd duidelijk dat Adelaars 4 de regie in handen had. Onder leiding van aanvoerder Laurens Tallart Fabré, die op de tennisbaan al menig toernooi op zijn naam schreef, stond de defensie als een huis. Net als op het centre court dicteerde hij het tempo en hield hij de linies strak. Laren 99 kwam nauwelijks tot een aanval en zag hoe Adelaars 4 met de precisie van een goed geplaatste dropshot de eerste klap uitdeelde.

Sterk begin met gecontroleerd spel

Het openingsdoelpunt kwam van Sam, na een splijtende pass van Laurens. De 2-0 volgde al snel, toen Bas op aangeven van Tomas de bal in de hoek plaatste. De tegenstander stond op achterstand en probeerde met lange halen het net te vinden, maar keeper Rick Tania – een ervaren sporter met internationale tenniservaring – bewees dat hij niet alleen op de baseline, maar ook onder de lat uitblinkt. Zijn reflexen en positionering hielden Adelaars 4 op voorsprong.

Toch liet Laren 99 zich niet zomaar naar de kant spelen. Met een snelle tegenaanval verkleinden ze de achterstand naar 2-1, maar Adelaars 4 herstelde zich onmiddellijk. Laurens liet zien waarom hij de motor van dit team is en soleerde door de verdediging heen om de 3-1 binnen te schuiven, met een subtiele assist van Mike.

Een terugval en een comeback

Na rust draaide Laren 99 de intensiteit op en probeerde Adelaars 4 uit hun spel te halen. De tennissers uit Gooise Meren lieten zich even uit balans brengen. Binnen vijf minuten ging de voorsprong verloren en stond er 3-3 op het scorebord. Net als in een lange rally leek het momentum te verschuiven, maar Adelaars 4 bleef kalm en wachtte op de juiste openingskans.

Door strakke combinaties en slimme loopacties werd de tegenstander opnieuw op het verkeerde been gezet. Willem bracht de stand op 4-3 na een knappe assist van Tomas, en even later maakte Sam de klus af door de 5-3 binnen te werken na goed voorbereidend werk van Bas. Met die beslissende tik sloot Adelaars 4 de wedstrijd professioneel af.

Vooruitblik op Palm 2

Op vrijdag 4 april wacht een nieuwe uitdaging: een uitwedstrijd tegen Palm 2. Een ploeg met fysieke kracht en een solide verdediging, maar ook een team dat moeite heeft om consistent te presteren. De sleutel tot succes ligt in de controle over het spel, net als op de tennisbaan: een goede positionering, de juiste keuzes op het juiste moment en geduld om de tegenstander uit te spelen.

Palm 2 staat hoger op de ranglijst, maar Adelaars 4 heeft het momentum. Als de ploeg de discipline en kalmte kan bewaren, is een overwinning zeker mogelijk. Met een sterke reeks kan Adelaars 4 zelfs richting de vijfde plaats klimmen. Dit duel zal bepalen of de stijgende lijn wordt doorgezet.

Volg Adelaars 4 ook op Instagram!