Met opgeheven hoofd verlieten de mannen Sporthal Oostenburg. De huid was duur verkocht, maar het Amsterdamse Real Sranang profiteerde uiteindelijk van een fittere en bredere selectie. De zes gevleugelde mannen kwamen bijna weer helemaal terug, maar trokken toch aan het kortste eind.

Een debutant en een vroege tegenvaller

Julian kon helaas niet meedoen en zo stond de ploeg van Kurt met zes man. Gelukkig werd uit de grabbelton een nieuwe debutant getrokken en werd het debuut van Henk Gooijer nog even uitgesteld. Benito Olenski was de naam, een collega van Emile van Delft. Helaas viel de Haarlemmer na drie minuten voetbal uit, zodat de ploeg van Kurt door moest met maar één wissel. Benito, met ervaring op het hoogste niveau, was niet voor niets gekomen, want hij bleef het team fanatiek coachen vanaf de zijlijn.

Sterke openingsfase van Adelaars

De openingsfase was duidelijk voor Adelaars, die met een tactische omzetting de tweede seizoenshelft anders begonnen dan tegenstanders gewend zijn. Het vlaggenschip maakte gebruik van de gegeven ruimtes en met name Irving nam de keeper van Sranang een aantal keer onder vuur. Real Sranang verhoogde vanaf minuut tien het tempo, maar in een counter wist Rayvano na een goede actie van Jones de 1-0 binnen te schieten.

De afgetrainde mannen van Sranang (het leek soms wel alsof ze allemaal klaar waren voor een marathon) verhoogden maar weer eens het tempo en de zes man van Kurt werden conditioneel flink uitgedaagd. Met hand en tand werd het doel verdedigd, maar in de laatste seconde van de eerste helft werd Emile dan toch gepasseerd.

Real Sranang zet aan

Het tweede bedrijf ging Sranang door waar het gebleven was, als een roedel wolven en met het nodige opportunisme werden de Naardense mannen onder vuur genomen. Met veel discipline werd er verdedigd en Sranang was in deze fase oppermachtig. Toch kwamen Vano en Irving nog twee keer gevaarlijk voor de Amsterdamse goal en had het met een beetje meer geluk tegen de verhoudingen in op voorsprong kunnen komen.

Uiteindelijk viel de bal wel met veel geluk, via het achterhoofd van Garrett, de billen van David, de knie van Emile en de penis van Irving voor de voeten van een Amsterdammer die overtuigend binnenschoot. Vervolgens werd het via een hoekschop 3-1 en snel daarna 4-1.

Adelaars vecht zich terug

Met zes minuten op de klok trok David weer het groene keepersshirt aan en leverde direct een assist op Irving (2-4). Snel daarna maakte de lange linkspoot de aansluitingstreffer op aangeven van Garrett (3-4). Dit was de fase dat de Amsterdammers het geluk aan hun zijde hadden, want de paal werd nog geraakt door Irving en David kreeg twee zeer goede schietkansen om op gelijke hoogte te komen. Helaas kreeg Irving toen geel en zelfs met drie man bleven de mannen druk zetten, maar uiteindelijk zette Sranang de eindstand op het bord (3-5).

Historisch moment voor Emile van Delft

Ondanks de nederlaag was het een bijzondere avond voor doelman Emile van Delft. Met deze wedstrijd is hij de keeper met de meeste wedstrijden voor Adelaars 1 aller tijden geworden. Een prestatie die niet onopgemerkt zal blijven. Bij de eerstvolgende thuiswedstrijd zal de sympathieke doelman én secretaris officieel in het spreekwoordelijke zonnetje worden gezet.

Op naar Zaanstad

Volgende week zijn de mannen vrij om een week later richting Zaanstad te rijden!

Op een frisse vrijdagavond in het Huis van Eemnes, onder het kille TL-licht dat iedere voetbalkunstenaar even meedogenloos verlicht als de felle zon op een Moluks strand, speelde Adelaars 5 een wedstrijd waarin veerkracht, historie en improvisatie samenkwamen. De tegenstander, Laren 99 5, bood taaie weerstand en wist driemaal een voorsprong te nemen, maar steeds vocht Adelaars zich terug. Eindstand: 3-3, een gelijkspel dat voelde als een zwaarbevochten overwinning.

Henk onder de lat, Nigel op snelheid

Met personele problemen moest Adelaars 5 improviseren. In een scenario dat zelfs de beste scout niet had kunnen voorspellen, trok Henk Gooijer de keepershandschoenen aan en nam plaats onder de lat. Aan de andere kant van het veld kwam een andere troef in stelling: Nigel Rekers, die op voorspraak van de gemeenschappelijke Molukse stamvader van Gerrit Willems werd opgeroepen om zijn brede arsenaal aan schijnbewegingen en versnellingen te laten zien.

Toch kwam Adelaars al vroeg in de wedstrijd op achterstand. Laren 99 5 speelde gedisciplineerd en compact en wist met een bekeken aanval de score te openen. Ruststand: 1-0.

De tweede helft: iedere achterstand weggepoetst

In de tweede helft tapte Adelaars 5 uit een ander vaatje. August, Koen en Rafaël vonden alle drie het net en wisten daarmee telkens een achterstand te neutraliseren. De wedstrijd werd grimmiger, de duels harder, en op momenten leek het alsof de 4e klasse 08 was veranderd in een strijdperk waarin alleen de taaiste overleefde.

Toch was het niet alleen kracht die Adelaars de gelijkmaker bracht, maar ook finesse. De pasjes van Gerrit, het venijnige tempo van Nigel Rekers en zijn technische hoogstandjes – het was een eerbetoon aan de rijke Molukse voetbalgeschiedenis in Nederland. Een geschiedenis die na de wedstrijd nog eens levendig werd besproken, bij warme douches en koude blikken bier.

Nigel’s neef Michael Rekers is al langer een bekende naam op de Gooische velden, en het bloedlijnverhaal krijgt een nieuw hoofdstuk met de verrichtingen van Nigel en Gerrit. Molukse genen en Gooische linoleumvloeren blijken een succesvolle combinatie.

Een zwaarbevochten punt en een eerbetoon aan het verleden

Toen het laatste fluitsignaal klonk, stond 3-3 op het scorebord. Een wedstrijd van improvisatie, veerkracht en precisie. De overwinning bleef uit, maar de waardering voor het spel en de historie van Moluks voetbal in Nederland won aan kracht.

Adelaars 5 bewijst opnieuw dat het niet alleen speelt om te winnen, maar ook om verhalen te schrijven. En dit was er een van de mooiste van dit seizoen.

NAARDEN – In de vertrouwde sporthal van Naarden hoopte Adelaars 2 op een nieuwe overwinning, maar ZVV Dynamo Lelystad bleek een geslepen tegenstander. Met een eindstand van 5-8 kreeg de thuisploeg een pijnlijke les in balcontrole en omschakeling.

Adelaars trad aan zonder vaste aanvoerder Richard Gooijer. Zijn afwezigheid liet zich voelen, want het team worstelde met de organisatie. De passing liet te wensen over, en dat bood de bezoekers uit Lelystad keer op keer ruimte voor dodelijke counters. Ondanks enkele knappe treffers van Jimi (2), Ruben G (2) en Rutger (1), kwam de ploeg tekort om echt aanspraak te maken op de overwinning.

Maar hoe kon Adelaars 2 zo wegzakken in een wedstrijd die op papier veel gelijkwaardiger leek?

Dynamo hakt in op Adelaars’ vleugels

Het duel begon zoals zoveel wedstrijden van Adelaars 2: met een gezonde dosis energie en optimisme. De bal ging vlot rond, en het eerste gevaar kwam zelfs van de thuisploeg. Ruben G haalde al vroeg de trekker over, maar vond de keeper op zijn weg.

Toch was het Dynamo Lelystad dat het eerste gat sloeg. Door de slordige passing van Adelaars kreeg de tegenstander telkens net iets te veel ruimte. Het balverlies leidde tot razendsnelle counters, en binnen een mum van tijd stond het 0-2.

Adelaars probeerde zich te herpakken. Mathijs, die de aanvoerdersband droeg, schreeuwde zijn ploeg naar voren. Het resultaat kwam al snel: een strakke pass van Simon bereikte Jimi, die koel bleef en de aansluitingstreffer binnenschoot. 1-2 en hoop gloorde.

Maar telkens als Adelaars in de wedstrijd leek te komen, sloeg Dynamo terug. De bezoekers straften elke misser genadeloos af, en bij rust keek Adelaars tegen een pijnlijke 2-5 achterstand aan.

Een opleving, maar geen comeback

Na de pauze leek Adelaars 2 met hernieuwde moed uit de kleedkamer te komen. Rutger bracht de spanning terug door een slim uitgespeelde aanval af te ronden: 3-5. Het publiek – of in elk geval de paar meegereisde fans – ging er eens goed voor zitten.

Maar Dynamo was meedogenloos. Nog geen minuut na de aansluitingstreffer lag de bal alweer achter keeper Peter. Weer een counter, weer een doelpunt. 3-6 en een deuk in het moreel van Adelaars.

Toch gaf de thuisploeg zich niet zomaar gewonnen. Ruben G nam het team op sleeptouw en scoorde met een droge knal de 4-6. Even leek het vuur terug, maar Dynamo Lelystad had het slot op de deur. Elke keer als Adelaars hoop kreeg, werd die net zo snel weer de grond in geboord.

Toen Jimi nog een keer het net vond voor de 5-7, was het slechts een voetnoot. Dynamo zette de eindstand op 5-8 en maakte duidelijk dat er voor Adelaars 2 werk aan de winkel is.

Conclusie: op naar Amsterdam

Na afloop overheerste de teleurstelling. Zonder Richard Gooijer ontbrak het aan rust in de opbouw, en de vele balverliezen deden de ploeg uiteindelijk de das om. Toch waren er ook lichtpuntjes: Jimi en Ruben G toonden zich wederom trefzeker, en het team liet bij vlagen zien dat het wél kan voetballen.

Veel tijd om te treuren is er niet, want op 22 januari wacht een nieuwe uitdaging: een uitwedstrijd tegen ZSGOWMS 1 in Amsterdam. Daar bewaart Adelaars 2 goede herinneringen aan, want in de vorige ontmoeting trok het team aan het langste eind. Een kans om de rug te rechten dus. Ondanks de nederlaag tegen Dynamo staat Adelaars 2 nog steeds op een stevige vierde plek. Nu is het zaak om dat vast te houden – of misschien zelfs een stap omhoog te zetten.

“Als je niet kan winnen, moet je zorgen dat je niet verliest.” Een wijsheid van Johan Cruijff die de mannen van Adelaars 6 in de afgelopen maanden maar al te goed hebben gevoeld. Na een moeizame november- en decembermaand, waarin onnodige punten werden verspeeld, was de winterstop een welkome adempauze. De wedstrijd tegen laagvlieger Palm (5-2 verlies) bleef knagen, net als de zware blessure van vaste kracht Jonna. Het gemis van deze belangrijke schakel voelde het team nog steeds, maar op maandagavond 13 januari bewees Adelaars 6 dat tegenslagen ook tot groei kunnen leiden.

Het Huis van Eemnes als strijdtoneel

Met een frisse start en een nieuw plan stapte Adelaars 6 het Huis van Eemnes binnen voor de wedstrijd tegen Laren 99, de huidige nummer 4. De eerdere thuiswedstrijd tegen deze tegenstander eindigde in een pijnlijke 0-3 nederlaag, dus de missie was duidelijk: revanche.

In de kleedkamer werd de strategie besproken. “Minder door het midden, meer over de flanken en lopende mensen,” luidde de analyse. De ruitformatie moest zorgen voor meer dynamiek en scoringskansen.

Spannende openingsfase

De wedstrijd begon met veel energie van beide kanten. Toch was het Laren dat, door een ongelukkige situatie, als eerste scoorde: 1-0. Adelaars 6 liet zich niet van de wijs brengen. Kort daarop kregen ze een vrije trap. Nigel legde de bal slim opzij, waarna DT met een bekeken schot de 1-1 binnenschoot.

De wedstrijd bleef spannend. Beide ploegen kregen kansen, maar het was vooral keeper Ziyad die met knappe reddingen ervoor zorgde dat Adelaars niet opnieuw op achterstand kwam. Met 1-1 zochten beide teams de rust op.

Veerkracht en strijd na rust

De tweede helft begon ongelukkig voor Adelaars 6. Balverlies leidde tot een snelle counter van Laren en een 2-1 achterstand. Maar opnieuw toonde het team veerkracht. Een schot van Liam werd door Meo subtiel van richting veranderd, waardoor de Larense doelman kansloos was: 2-2.

Hierna brak een cruciale fase aan. Laren begon vermoeid te raken en Adelaars rook bloed. Arthur bleef onvermoeid jagen en drukte zijn stempel op de wedstrijd door met een slimme actie de 3-2 in te luiden. De frustratie bij Laren nam toe, wat resulteerde in een grove overtreding op Liam. Een gele kaart volgde, al had rood niet misstaan.

Toen Laren nog stond te overleggen over hun aanpak met een man minder, sloeg DT opnieuw toe. Met een snelle punter verraste hij iedereen en bracht hij de stand op 2-4. Dit bleek ook de eindstand.

Samen sterk

Adelaars 6 toonde karakter, vechtlust en tactisch inzicht. Ondanks een fysiek harde tegenstander wist het team de winst veilig te stellen. “Voetbal is simpel. Maar simpel voetballen is het moeilijkste wat er is,” zei Johan Cruijff ooit. Dat bleek ook deze avond. Er is nog werk aan de winkel, maar de eerste stappen richting verbetering zijn gezet.