Vrijdagavond in Naarden. De Lunet is het decor van de laatste speelronde in de Hoofdklasse B. Tegenstander: FC Weesp. Die arriveert met vertraging – de shirts lagen nog ergens tussen een sporttas en de vergetelheid. De wedstrijd begint ruim 20 minuten later dan gepland. Er was derhalve genoeg tijd om de langverwachte teamfoto te schieten. Adelaars ging het linoleum op met de bekende namen. De jonge Sem Portenge ontbreekt vanwege een testwedstrijd in Litouwen.
Danny Benning, normaal een stuwende kracht in het spel van de Adelaars, oogt opvallend ingetogen. Na afloop geeft hij toe dat het uitgestelde begin het gif uit zijn spel heeft gehaald. “De angel was eruit,” verzucht hij. En dat was te zien: wel een goal, maar zelden de gekende felheid.
Weesp opent de score rond de zesde minuut: 0-1. Een strak schot in de verre hoek, buiten bereik van Emile. Adelaars herpakt zich. Kort daarop maakt Danny de 1-1, na een slimme actie van David. De wedstrijd golft op en neer, maar de ruststand blijft 1-1. Wel is er een omstreden moment: een langzaam kruipende bal van Weesp lijkt over de lijn te gaan, maar de gemoedelijk leidende scheidsrechter Reuvekamp ziet het niet.
Adelaars vliegt even, en crasht dan hard
Na rust komt Adelaars fel uit de kleedkamer. David zet de 2-1 op het bord, met dank aan Garrett Jones. Weesp bijt zich terug en maakt de 2-2. Dan volgt een allesbeslissende fase. David verruilt zijn veldshirt voor een keepersshirt – een typisch futsalmoment. Wat dan volgt is pure schoonheid.
Ferry sluipt als een dief in de nacht richting tweede paal. Iedereen kijkt naar de bal, niemand naar hem. En precies daar, op het juiste moment, tikt hij de 3-2 binnen met een magistraal hakje. Een subtiele vonk in de chaos. Het is zo’n doelpunt dat in je geheugen blijft plakken – alsof hij de tijd even stilzette. Even later vergroot Rayvano met een fraai schot de marge naar 4-2. De Lunet jubelt.
Ortega’s laatste krul en de hilariteit die volgde
Wat niemand had verwacht, gebeurt alsnog. In de chaos van de slotfase maakt Weesp snel de aansluitingstreffer: 4-3. En dan, precies in de laatste seconde, slaat het noodlot toe. Lyzairo Ortega, voormalig Adelaar, schuift de 4-4 binnen. Hij juicht niet eens. De Adelaars lachen en mopperen tegelijk. “Natuurlijk hij,” klinkt het langs de kant. Een dramatische én hilarische slotakte.
Results
| Team | 1st Half | 2nd Half | Goals |
|---|---|---|---|
| Adelaars 1 | 1 | 3 | 4 |
| FC Weesp | 3 | 1 | 4 |
Negen keer gelijk: net geen record
Het is de negende keer dit seizoen dat Adelaars gelijk speelt. Daarmee blijft de ploeg nét onder het clubrecord uit 1984-85 (tien remises), maar pakt het wel de zilveren plek in de geschiedenisboeken. Een seizoen waarin winnen vaak binnen handbereik lag, maar ook vaak glipte in de laatste minuut – of seconde.
Van Alfaman tot airfryer: een waardig afscheid van 2024-25
Na afloop is de stemming gemoedelijk. Ferry wordt verkozen tot Player of the Match, David levert drie assists én keepersminuten. En Irving Liesdek wordt feestelijk gekroond tot Alfaman van het Jaar – een onderscheiding voor zijn consistentie, flair en de meeste doelpunten (20).
In het clubhuis serveert spitsentrainer Henk Gooijer met onwennige precisie luchtgefrituurd bruin fruit. Limburgs bier vloeit, lachen doet men om alles. Zelfs om Ortega.
Skyboxvisioenen en clubkasgeluiden
Tussen de happen door laat de voorzitter van zich horen. Hij voorspelt dat op de plek van De Lunet een multifunctionele sporthal komt, inclusief skybox. Niet voor sponsors of wijnproeverijen, maar voor Adelaars. Voor tactische discussies boven bitterballen. Een plek waar men kan eten én evalueren.
