Als een volle rode wijn die zijn tijd nodig heeft om te rijpen, betrad Adelaars 5 woensdagavond het veld in De Lunet, hun vertrouwde thuisbasis. De geur van leer en hars hing in de lucht, en de spanning was bijna tastbaar. Tegenstander: Amersfoortse Boys 6, een ploeg die met de elegantie van een goed georkestreerde druivenoogst de bal liet rollen. Helaas stond Adelaars 5 deze avond als een jonge, nog ongerijpte wijn: vol potentie, maar net niet klaar om te schitteren.

“Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen” – Ilja Gort
Met deze wijsheid van Amersfoortse trots Ilja Gort in het achterhoofd, betraden de mannen van Adelaars 5 de zaal. Maar terwijl de bezoekers de slingers hingen, stond Adelaars te worstelen met de spijkers. Vanaf de eerste minuut zette Amersfoortse Boys de toon. Hun keeper, een ware poortwachter van de Koppelpoort, pareerde schot na schot. Zelfs Daan, normaal gesproken een schutter met het venijn van een scherpe Bordeaux, kon zijn vizier niet op scherp krijgen.

Keepersduel: Gerrit versus de muur van Amersfoort

Gelukkig stond Gerrit, die voor de gelegenheid het doel verdedigde, als een eikenhouten wijnvat: stevig en betrouwbaar. Zijn reddingen hielden Adelaars in de eerste helft in de wedstrijd, maar de druk van de Amersfoorters was onhoudbaar. Met een ongeëvenaarde precisie wisten zij viermaal te scoren. De 0-4 eindstand voelde alsof je een goedkope tafelwijn krijgt voorgeschoteld na het bestellen van een Grand Cru.

Vincent afwezig, August geblesseerd

De wedstrijd miste de creatieve inbreng van Vincent, die er deze avond niet bij was. Ook August, gehinderd door een opspelende blessure, kon niet voluit gaan. Marcel en Koen werkten zich uit de naad, maar het team miste de sprankeling om de Amersfoortse muur te slechten. Zelfs Adriaan, die normaliter het vuur in het team brengt, leek deze avond minder geïnspireerd.

Henk en Kurt: twee iconen op hun eigen manier

Scheidsrechter Henk, met zijn kenmerkende flair en een arsenaal aan schunnige wijsheden (waarvan sommige niet voor publicatie geschikt zijn), hield de wedstrijd strak in de hand. Intussen bracht voorzitter Kurt met zijn zwarte labrador wat luchtigheid langs de zijlijn. Het dier, de stilzwijgende mascotte van de avond, leek meer rust uit te stralen dan het team zelf.

Amersfoort als inspiratiebron

De nederlaag mag dan zuur smaken, net als een mislukte eerste persing, maar er valt altijd iets te leren. Amersfoort, de stad van Ilja Gort, de iconische Koppelpoort en een levendige wijn- en kunstcultuur, liet zien dat verfijning en vastberadenheid op het veld samenkomen. Voor Adelaars 5 is het tijd om de lessen te verwerken en zich voor te bereiden op de volgende uitdaging: een uitwedstrijd tegen de 12e Boys van Amersfoort op 9 december.

Een avond van foto’s en reflectie

Zoals Ilja Gort ooit zei: “Een slechte fles wijn kun je niet veranderen, maar je kunt wel zorgen dat de volgende beter is.” Gelukkig waren er genoeg foto’s gemaakt, waarop het team er ongetwijfeld stralender uitziet dan de 0-4 doet vermoeden. Adelaars 5 mag deze avond vergeten, maar de herinnering aan wat beter kan, moet gekoesterd worden.