Tag: futsal Naarden

by AdelaarsAdmin

Vergaarbakken Verslag: Laatste loodjes voor 3, 5, 6 en 7

Na Adelaars 4 en de veteranen is het nu de beurt aan 3, 5, 6 en 7. De slotfase van het seizoen nadert – en de adrenaline stroomt.

Adelaars 7-captain Michael Rekers op zoek naar een opening tegen Hees. Foto gemaakt door: Михаил Кипа (via Google)

Adelaars 3: Krampachtig seizoen eindigt met laatste kans op eerherstel

Adelaars 3 verloor nipt met 5-6 van DESTO in een wedstrijd vol vuur en frustratie. De ploeg liet weer zien dat het kan scoren, maar defensieve gaten bleven pijnlijk zichtbaar. Met 92 tegendoelpunten staat het team op een teleurstellende achtste plek, al had er meer ingezeten – zeker gezien de spectaculaire 9-9 tegen Harmelen en de winst op Al-Andalus. Volgende week wacht de laatste kans op eerherstel, uit bij nummer 3 Exstudiantes Utrecht. Lukt het Adelaars 3 om het seizoen met opgeheven hoofd af te sluiten?

Adelaars 5: Dramareeks krijgt vervolg – tijd voor slotreactie

Adelaars 5 kreeg vrijdag een nieuwe tik: 6-1 verlies bij Amersfoortse Boys 6. Daarmee is de ploeg afgezakt naar plek 8, na een reeks van vijf nederlagen op rij. De defensie kraakt – met 82 tegendoelpunten – terwijl het spelbeeld vaak in fases niet slecht is. De kansen lagen dit seizoen vooral in de duels tegen concurrenten als Laren 99 en Palm, waar kleine momenten het verschil maakten. Woensdag volgt de seizoensafsluiter in eigen huis tegen nummer 10: Amersfoortse Boys 12. Tijd voor revanche en een waardig slot.

Adelaars 6: Stuntzege op Eemnes geeft vertrouwen voor seizoensfinale

Met een 3-4 overwinning op Eemnes heeft Adelaars 6 weer kleur op de wangen. De ploeg toonde veerkracht na de zeperd tegen Laren 99 (2-7) en liet zien dat het nog leeft. In de middenmoot is plek 7 nu stevig in handen, maar Palm 2 – de nummer 4 – komt nog op bezoek in de seizoensfinale. In Naarden wordt vrijdag duidelijk wie het seizoen met opgeheven hoofd afsluit. Adelaars 6 heeft de vorm én het thuisvoordeel. Tijd om te vlammen in de Lunet.

Adelaars 7: Doelpuntenspektakel eindigt in bittere nasmaak

Adelaars 7 speelde woensdag een bizarre wedstrijd tegen Hees 2 die eindigde in een zeldzame 9-9. Captain Michael Rekers was duidelijk: “Heel slecht gespeeld met z’n allen, verdedigend zwak.” De gelijkmaker viel dan ook in de laatste 30 seconden – een zure nasmaak na een wedstrijd vol goals. De Adelaars staan nu zevende, met 114 doelpunten voor en 111 tegen: vuurwerk gegarandeerd. Vrijdag wacht nog één duel: uit bij nummer 3 De Storm’22. Een zware kluif, maar ook dé kans om het seizoen waardig af te sluiten… en misschien een revanche te boeken op zichzelf.

by AdelaarsAdmin

Henk regisseert zege Vlaggenschip in knotsgekke comeback

Wondercoach Henk Gooijer blijft bescheiden: “Hier sta ik in mijn kracht”

De Adelaar stijgt op wanneer coach Henk de lijnen uitzet. Dat blijkt maar weer in de thriller tegen Veensche Boys. Terwijl hoofdtrainer Kurt een gastcollege geeft in Athene – wellicht over pressing met souvlaki in de hand – staat interim-trainer Henk langs de lijn in Nijkerk. De balans? Weer drie punten. En een schaal bitterballen.

Slappe start in Nijkerkerveen

Waar Adelaars de afgelopen weken als een stormram van start ging, was het ditmaal alsof de veren nat waren. Veensche Boys profiteerde optimaal en stond binnen no-time met 2-0 voor. De Huizer Antilopen oogden meer als tamme duiven.

Technisch hart grijpt in: pressie loont

Het technisch hart – altijd in staat tot een tactical masterstroke – besloot dat er iets moest gebeuren. De druk ging omhoog. Garrett Jones, de Huizer Antiloop met souplesse, vond op aangeven van Ferry de Bruijn de aansluitingstreffer. Kort daarna was het Ferry zelf die scoorde na een afgemeten voorzet van Rayvano. 2-2. Alles weer open.

Danny spaart pezen en poten

Normaal gesproken staan zijn punters garant voor paniek in de vijandelijke defensie, maar deze avond hield Danny Benning het rustig. Hij voelde iets in zijn been en had het hoofd bij de halve marathon van Huizen. “Ik weet dat het mij niet in dank wordt afgenomen,” gaf hij na afloop toe, “maar ik maak het goed na het seizoen. Met mijn Turkse kookkunsten.”

Een tweede helft vol wendingen

De ruststand bood hoop, maar Adelaars kwam opnieuw makjes het veld op. Binnen vijf minuten stond het 4-2. Het uitpubliek – onder wie enkele Gooise Meren-iconen – schudde meewarig het hoofd. Maar dan: de explosie. Rayvano, dartelend langs verdedigers als een Adelaar boven het Naardermeer, maakte 4-3. Kort daarna was het weer Ferry die bij de tweede paal opdook. 4-4.

Kluts, klots en klaterend bier

Het werd nog mooier: na een scrimmage en via een assist van Rayvano tikte Garrett de 4-5 binnen. Een groep meegereisde fans gooide uit euforie wat Alfa-blikjes het veld op. De scheidsrechter keek streng, maar liet doorspelen. Ook hij begreep: met Limburgs goud vloek je niet.

Sensationele slotminuten

Toen de Veensche Boys in de 47e minuut alsnog op 5-5 kwamen, leek het pleit beslecht. Maar Adelaars wisselde strategisch: Emile van Delft werd kort gewisseld voor een meespelende keeper: Irving Liesdek. De druk werd opgevoerd als bij een dweilorkest met ADHD. In de 49e minuut viel hij dan: de winnende. Garrett knalde raak na een aanval met zoveel tikjes dat zelfs Ajax 1995 er stil van werd.

Coach Henk stormde het veld op van blijdschap. De scheids gaf hem een vermaning. Henk haalde zijn schouders op.

Results

Team1st Half2nd HalfGoals
Veensche Boys325
Adelaars 1246

Op naar de Adelaarshorst

De busrit naar Naarden werd een feestelijke. Coach Henk trakteerde op bitterballen. Irving miste het feest: hij fietste liever terug. “Benen moeten losblijven,” verklaarde hij droog. Volgende week wacht de laatste krachtmeting van het seizoen: thuis tegen FC Weesp. Dan weten we ook wie zich de Alfa-man van het seizoen mag noemen.

Veensche Boys
Tegenstander

Adelaars 1
Sem Portenge Veldspeler
Danny Benning Veldspeler
Emile van Delft Keeper
Irving Liesdek Veldspeler
Rayvano Eduarda Veldspeler
Ferry de Bruijn Veldspeler
Garrett Jones Veldspeler
by AdelaarsAdmin

Adelaars 35 vergeet te stunten tegen koploper: 4-4

Adelaars 35+, afgelopen woensdagavond tegen de koploper. De aanvoerder verdeelt het spel.
Adelaars 35+, afgelopen woensdagavond tegen de koploper. De aanvoerder verdeelt het spel.

Woensdagavond 26 maart. De klok wees 18:45 aan toen de verslaggever, inmiddels opgewaardeerd tot semi-volwaardig teamlid, zijn entree maakte in sporthal De Lunet. Wat hij daar aantrof was geen bruisende zaal vol warming-ups of schreeuwende coaches, maar stilte. Slechts een medewerkster van het Sportfondsenbad bewoog zich door de ruimte, haar echo’s groter dan het publiek.

Na een journalistiek kopje koffie in de verlaten kantine arriveerden langzaam maar zeker de eerste Adelaars. Aanvoerder Bob van den Berg, keeper Hans Otten, en een tas met ballen luidden het startschot in van wat een memorabele avond zou worden.

Adelaars tegen de koploper – op papier kansloos

De tegenstander was niemand minder dan De Kroon 35+1, koploper van de competitie. Een ploeg zonder website, maar met een verontrustend doelsaldo van 104 voor en 37 tegen. Eerder dit seizoen werd Adelaars met 8-1 van de mat geveegd in Utrecht. “Maar zo goed waren ze nou ook weer niet,” wist Jim Tehupuring zich te herinneren. Dat soort geheugen is goud waard in de sport: selectieve herinnering is het fundament van hoop.

De line-up: van Jim tot Meo

Naast Jim en de verslaggever zelf, kon Adelaars rekenen op Roy Vodegel — in vorm na zijn recente goals tegen Zwaluwen. En daar was ook Gideon, alias Meo, een vriendelijke krachtpatser die zijn energie normaal in de urban muziekscene kwijt kan. Voeg daarbij nog Rutger, die op het laatste moment aansloot, en het team was zowaar compleet.

Een valse start, een mooie opmars

De warming-up liep nog toen De Kroon al scherp stond. Om 19:20 werd in goed overleg afgetrapt. De wedstrijd begon zoals het niet moest: drie snelle uitbraken, 0-2 achter, inclusief een bal op de paal. Maar Adelaars krabbelde op. Jim scoorde de 1-2 en de druk nam toe. Kans na kans volgde, en uiteindelijk was het Rutger die met een schorpioenachtig hakje de 2-2 binnentikte. Het publiek, vooral bestaande uit spelers van Adelaars 5, veerde op alsof El Salvador net had gescoord in de Lunet.

Een tweede helft vol beloftes en twijfels

Na rust bleef Adelaars de bovenliggende partij. Toch was het De Kroon dat opnieuw toesloeg: een slimme actie, een droge knal met links, 2-3. Maar Adelaars gaf niet op. De tegenstander voelde de vuile meters in de benen en kon slechts beschikken over één wissel. Voortgestuwd door een groeiend zelfvertrouwen volgde de 3-3 en zelfs de 4-3 uit een onoverzichtelijke corner stituatie. Was dit de stunt waar de Adelaar van droomt?

Een broeierige slotfase

In de slotfase kwam Meo oog in oog met de keeper, die met een soepele sprong een uitstekend lichaamsdeel van de assertief keepende Utrechtse sluitpost bijna ontweek. De 5-3 viel niet en na een korte discussie over hoe de wedstrijd moest worden voortgezet mikte de verslaggever een schalks hakje aan de verkeerde kant van de paal. Bij een volgende poging had Adelaars de pech dat een kansrijk schot mogelijk werd gekeerd door een niet-speelbaar lichaamsdeel.

Zoals zo vaak: als je hem zelf niet maakt, valt hij aan de andere kant. Een Kroon-middenvelder kreeg op het middenveld net iets te veel bewegingsvrijheid en knalde van afstand een geplaatste lob in de kruising. 4-4. Jim, normaal meester in het bewaken van risico’s, had dit sportieve verliesmoment niet goed ingedekt. “Dit was mijn fout,” bekende hij, met de schuldbewuste blik van een vermogensbeheerder die net op de beurs op de verkeerde knop heeft gedrukt.

Filosofie in futsalvorm

Het bleef bij 4-4. Maar Adelaars had gevochten, gebouwd en gegroeid. En dat telt ook. Zoals Heraclitus ooit zei: “Geen man stapt twee keer in dezelfde rivier, want hij is niet meer dezelfde man en het is niet meer dezelfde rivier.” Zo ook Adelaars 35+1: het team is onderweg. De weg naar boven is geen rechte lijn, maar een slingerend pad door de zalen van Gooise Meren, met af en toe een hakje, een schot in de kruising, en een kop koffie in een lege kantine.

by AdelaarsAdmin

Zeeburgia te sterk voor strijdend Adelaars 2

Adelaars 2 strijdend ten onder in Amsterdam
Adelaars 2 strijdend ten onder in Amsterdam

Een heroïsch vechtend Adelaars 2 heeft net niet kunnen stunten tegen Zeeburgia. In een duel waarin de Amsterdammers de bal hadden, maar de Adelaars de ruimte, bleef de hoop lang levend. Maar net als een roofvogel die zijn prooi nét mist, greep Adelaars naast de punten.

Een eerste helft met hoop

Vanaf het eerste fluitsignaal was duidelijk dat Zeeburgia de bal wilde hebben. Ze lieten het leer rondgaan, probeerden de ruimtes te vinden. Maar Adelaars stond als een muur. Keeper Richard Gooijer groeide uit tot een ware sta-in-de-weg. Ballen in de hoek? Hij had ze. Schoten van dichtbij? Geen probleem.

Zelf loerde Adelaars op de counter. En er waren momenten. Simon Gooijer stuurde broer Ruben weg, die zijn schot net gekeerd zag worden. Mathijs Urbanus, de aanvoerder, zette druk op de verdediging van Zeeburgia, maar de opening kwam er niet. Ruststand: 0-0.

Adelaars geeft het weg in drie minuten

Een team als Zeeburgia geef je geen cadeautjes. En toch gebeurde het. Nog voordat de thee goed en wel gezakt was, lag de bal twee keer in het net. In de 32e minuut werd een verdedigingsfout genadeloos afgestraft: 1-0. Nog geen drie minuten later volgde de 2-0. De muur brak.

Toch weigerde Adelaars op te geven. Rutger Gooijer stuurde Jimi weg, en die schoot verwoestend raak: 2-1. De bank veerde op. Was er dan toch nog iets mogelijk? Het geloof was er. De geestdrift ook. Maar Zeeburgia deed wat topteams doen: toeslaan op het juiste moment. Vlak voor tijd viel de 3-1 en was het voorbij.

“Puntje was mogelijk”

Na afloop in de kleedkamer heerste teleurstelling, maar ook trots. Dit Zeeburgia was goed. Maar Adelaars was dichtbij. Keeper Richard Gooijer verwoordde het kort en krachtig: “Puntje was mogelijk.”

Vooruitblik op Elbalta-thriller

De volgende opdracht voor Adelaars ZVV 2 is duidelijk. Op vrijdag 21 maart wacht Elbalta 1 in sporthal De Lunet, Naarden. Een kans op eerherstel. En een kans om weer omhoog te kijken.

by AdelaarsAdmin

Katachtige reddingen en heupworp bezorgen Adelaars 35+ punt

Vrijdagavond 14 maart stond de wedstrijd tussen Adelaars 35+1 en Hees 35+1 op het programma op veld 1 van De Lunet in Naarden. De Adelaars gingen de strijd aan met de intentie om drie punten binnen te halen, maar moesten uiteindelijk genoegen nemen met een 1-1 gelijkspel. Een wedstrijd waarin beide teams elkaar stevig in de houdgreep hielden.

Sterk begin, weinig kansen

In de eerste helft was Adelaars duidelijk de bovenliggende partij. De ploeg had het meeste balbezit en probeerde het compacte spel van Hees te ontregelen, maar vond geen opening om een beslissende worp te plaatsen. Ondanks enkele plaagstootjes bleef echt groot gevaar uit. De beste kans van Hees ontstond uit een verwarrende situatie waarbij een bal de paal van Adelaars raakte. Verder hielden beide defensies stand en werd er gerust met 0-0, alsof beide teams elkaar in een lange osae-komi (controle op de grond) vasthielden.

Druk opvoeren en kansen missen

Na de rust voerde Adelaars het tempo op en volgden de kansen elkaar in rap tempo op. Vrijwel alle veldspelers kregen mogelijkheden om de score te openen, maar de bal wilde er simpelweg niet in. Alsof de tegenstander een sterke uke (verdediger) was, wist Hees elke aanval af te weren. Zoals dat in het voetbal vaak gebeurt, sloeg de tegenstander toe uit een spaarzame uitbraak. Met nog tien minuten te spelen wist Hees de 0-1 te maken, een fikse domper voor de thuisploeg, die hierdoor even uit balans raakte alsof ze met een perfecte o-goshi (heupworp) tegen de mat werden gewerkt.

Rutger’s rentree en de late gelijkmaker

Rutger, die na een afwezigheid zijn rentree maakte, liet meteen zijn waarde zien. Zijn slimme assist stelde Chris in staat om de verdiende 1-1 binnen te schieten, als een snelle tegenaanval na een geslaagde ontwijking van een aanval. In de slotfase bleef Adelaars jagen op de overwinning. Zelfs de embedded verslaggever kreeg nog een grote kans en raakte hard het aluminium, maar de beslissende ippon bleef uit. Tijdens het laatste fluitsignaal verraste Rick Tania vriend en vijand met een judowaardige beweging, alsof de wedstrijd werd afgevlagd net voor een beslissende waza-ari.

Man of the Match: Hans Otten

Hoewel Adelaars aanvallend de meeste kansen had, was het keeper Hans Otten die de ploeg op de been hield. Meerdere keren wist hij 1-op-1-situaties te winnen en voorkwam hij dat Hees eerder op voorsprong kwam. Zijn optreden leverde hem de titel ‘Man of the Match’ op. Hij was de ware shihan (meester) van de verdediging, steeds op de juiste plek om een tegentreffer te voorkomen.

Adelaars 35+1 had het meeste recht op de overwinning, maar zal moeten werken aan de afronding om volgende keer de drie punten binnen te halen. Een solide prestatie, maar met een bittere nasmaak, alsof een golden score net niet in het voordeel uitviel.

Vooruitblik: Zwaluwen Utrecht ‘11 35+1 – Adelaars 35+1

Op vrijdag 21 maart reist Adelaars 35+1 af naar Utrecht voor een duel tegen Zwaluwen Utrecht ‘11 35+1. De tegenstander staat achtste in de competitie met vijf overwinningen uit zestien wedstrijden, terwijl Adelaars zich nog altijd in een houdgreep bevindt op de elfde plaats. Dit duel wordt een test van veerkracht en strategische positionering.

Zwaluwen heeft een wisselvallig seizoen met enkele sterke prestaties, zoals de 3-0 winst op Hercules 35+ 3, maar ook nederlagen, zoals de 0-1 tegen Graveland ‘s 35+1. Voor Adelaars zal het zaak zijn om hun aanval te perfectioneren en niet opnieuw in een ippon van de tegenstander te lopen.

De eerdere resultaten laten zien dat beide ploegen aan elkaar gewaagd kunnen zijn. Adelaars zal met een stevige grip de wedstrijd moeten ingaan, zich niet laten verrassen door counters en een sterke ne-waza (grondspel) hanteren om de drie punten binnen te slepen. Lukt het de Adelaars om eindelijk weer een overwinning te boeken, of glipt het duel hen opnieuw uit de vingers? Vrijdagavond zullen we het weten.