Tag: veteranenvoetbal

by AdelaarsAdmin

De avond dat voetbal iets teruggaf aan de Adelaars Veteranen

Adelaars 35+ 1 - Hertha 35+ 1, 31 oktober 2025 - uitslag 2-0
Adelaars 35+ 1 – Hertha 35+ 1, 31 oktober 2025

De avond van 31 oktober stond in het teken van schaarste. Terwijl elders kinderen met bloedneus en neptanden snoep verzamelden, worstelde Adelaars 35+1 met een ander Halloween-drama: een leegloop van de selectie. Van de zestien spelers bleken er slechts drie in staat hun lichaam naar De Lunet te verplaatsen. De rest zat thuis, ziek, geblesseerd of onvindbaar.

Wat resteerde was een samenraapsel van buurmannen, trainende leden en een paar toevallig aanwezige spelers van Adelaars 6. Een vreemdelingenlegioen dat in witte (uit) shirts het veld op stapte, om erachter te komen dat de schaarste naast personeel ook de traditionele geel zwarte thuisshirts behelsde.

Waar de chaos samenspeelde

Dat het collectief überhaupt functioneerde, mag een wonder heten. Alsof ze elkaar al jaren kenden, trokken de nieuwkomers lijnen over het veld, combineerden naar voren en hielden achterin stand. Er waren zelfs kansen. Grote kansen. Maar de bal, dat kleine ronde obstakel tussen intentie en uitvoering, dacht er anders over. Een stift over de lat, een te zachte inzet, een te korte voorzet — het was allemaal herkenbaar amateurdrama, maar met een zekere schoonheid en onuitgesproken belofte.

Halverwege de eerste helft kwam de beloning alsnog. Na een aanval uit het boekje — of beter gezegd: uit een oud schrift van de KNVB-cursus 1987 — tikte de 38-jarige Remi de 1-0 binnen. Een zeldzaam moment van efficiëntie in een wedstrijd die tot dan toe vooral van wilskracht had geleefd.

Aluminium is ook een verdediger

Na een intermezzo waarin ruimte werd gevonden voor een kort overleg over spelopvattingen en spelers management, kon ook aan de tweede helft worden begonnen. Waar Adelaars langzaam leegliep, groeide Hertha in overtuiging. De bezoekers raakten paal, lat, nog eens paal — en soms alles tegelijk. Doelman Hans Otten bewees dat ervaring niet veroudert. Met zijn gebruikelijke flair wist hij schoten te pareren met schouder, knie en pure bluf. Wanneer zelfs hij kansloos leek, bood het aluminium redding.

De minuten tikten weg, de benen werden zwaarder en het veld voelde steeds meer als een zandvlakte. Toch bleef Adelaars overeind. Alsof het universum, na weken van gemiste kansen, nipte nederlagen en ongelukkige tegengoals, besloten had dat het nu wel even genoeg was geweest.

Een wonder in de laatste tien seconden

En toen, in de laatste seconden, gebeurde het achteraf onvermijdelijke. Gastspeler Willem, ingehuurd voor één avond, zonder medische keuring of contract – schoof de 2-0 binnen. De opluchting was tastbaar en de wedstrijd meteen afgelopen.

In het clubhuis van Adelaars werd het wonder nog eens rustig ontleed. De meningen verschilden over tactiek, conditie en het aantal keren dat Hertha de paal raakte. Alsof voetbal soms even ophoudt met logisch zijn en gewoon besluit je iets terug te geven.

by AdelaarsAdmin

Adelaars 35 vergeet te stunten tegen koploper: 4-4

Adelaars 35+, afgelopen woensdagavond tegen de koploper. De aanvoerder verdeelt het spel.
Adelaars 35+, afgelopen woensdagavond tegen de koploper. De aanvoerder verdeelt het spel.

Woensdagavond 26 maart. De klok wees 18:45 aan toen de verslaggever, inmiddels opgewaardeerd tot semi-volwaardig teamlid, zijn entree maakte in sporthal De Lunet. Wat hij daar aantrof was geen bruisende zaal vol warming-ups of schreeuwende coaches, maar stilte. Slechts een medewerkster van het Sportfondsenbad bewoog zich door de ruimte, haar echo’s groter dan het publiek.

Na een journalistiek kopje koffie in de verlaten kantine arriveerden langzaam maar zeker de eerste Adelaars. Aanvoerder Bob van den Berg, keeper Hans Otten, en een tas met ballen luidden het startschot in van wat een memorabele avond zou worden.

Adelaars tegen de koploper – op papier kansloos

De tegenstander was niemand minder dan De Kroon 35+1, koploper van de competitie. Een ploeg zonder website, maar met een verontrustend doelsaldo van 104 voor en 37 tegen. Eerder dit seizoen werd Adelaars met 8-1 van de mat geveegd in Utrecht. “Maar zo goed waren ze nou ook weer niet,” wist Jim Tehupuring zich te herinneren. Dat soort geheugen is goud waard in de sport: selectieve herinnering is het fundament van hoop.

De line-up: van Jim tot Meo

Naast Jim en de verslaggever zelf, kon Adelaars rekenen op Roy Vodegel — in vorm na zijn recente goals tegen Zwaluwen. En daar was ook Gideon, alias Meo, een vriendelijke krachtpatser die zijn energie normaal in de urban muziekscene kwijt kan. Voeg daarbij nog Rutger, die op het laatste moment aansloot, en het team was zowaar compleet.

Een valse start, een mooie opmars

De warming-up liep nog toen De Kroon al scherp stond. Om 19:20 werd in goed overleg afgetrapt. De wedstrijd begon zoals het niet moest: drie snelle uitbraken, 0-2 achter, inclusief een bal op de paal. Maar Adelaars krabbelde op. Jim scoorde de 1-2 en de druk nam toe. Kans na kans volgde, en uiteindelijk was het Rutger die met een schorpioenachtig hakje de 2-2 binnentikte. Het publiek, vooral bestaande uit spelers van Adelaars 5, veerde op alsof El Salvador net had gescoord in de Lunet.

Een tweede helft vol beloftes en twijfels

Na rust bleef Adelaars de bovenliggende partij. Toch was het De Kroon dat opnieuw toesloeg: een slimme actie, een droge knal met links, 2-3. Maar Adelaars gaf niet op. De tegenstander voelde de vuile meters in de benen en kon slechts beschikken over één wissel. Voortgestuwd door een groeiend zelfvertrouwen volgde de 3-3 en zelfs de 4-3 uit een onoverzichtelijke corner stituatie. Was dit de stunt waar de Adelaar van droomt?

Een broeierige slotfase

In de slotfase kwam Meo oog in oog met de keeper, die met een soepele sprong een uitstekend lichaamsdeel van de assertief keepende Utrechtse sluitpost bijna ontweek. De 5-3 viel niet en na een korte discussie over hoe de wedstrijd moest worden voortgezet mikte de verslaggever een schalks hakje aan de verkeerde kant van de paal. Bij een volgende poging had Adelaars de pech dat een kansrijk schot mogelijk werd gekeerd door een niet-speelbaar lichaamsdeel.

Zoals zo vaak: als je hem zelf niet maakt, valt hij aan de andere kant. Een Kroon-middenvelder kreeg op het middenveld net iets te veel bewegingsvrijheid en knalde van afstand een geplaatste lob in de kruising. 4-4. Jim, normaal meester in het bewaken van risico’s, had dit sportieve verliesmoment niet goed ingedekt. “Dit was mijn fout,” bekende hij, met de schuldbewuste blik van een vermogensbeheerder die net op de beurs op de verkeerde knop heeft gedrukt.

Filosofie in futsalvorm

Het bleef bij 4-4. Maar Adelaars had gevochten, gebouwd en gegroeid. En dat telt ook. Zoals Heraclitus ooit zei: “Geen man stapt twee keer in dezelfde rivier, want hij is niet meer dezelfde man en het is niet meer dezelfde rivier.” Zo ook Adelaars 35+1: het team is onderweg. De weg naar boven is geen rechte lijn, maar een slingerend pad door de zalen van Gooise Meren, met af en toe een hakje, een schot in de kruising, en een kop koffie in een lege kantine.

by AdelaarsAdmin

Katachtige reddingen en heupworp bezorgen Adelaars 35+ punt

Vrijdagavond 14 maart stond de wedstrijd tussen Adelaars 35+1 en Hees 35+1 op het programma op veld 1 van De Lunet in Naarden. De Adelaars gingen de strijd aan met de intentie om drie punten binnen te halen, maar moesten uiteindelijk genoegen nemen met een 1-1 gelijkspel. Een wedstrijd waarin beide teams elkaar stevig in de houdgreep hielden.

Sterk begin, weinig kansen

In de eerste helft was Adelaars duidelijk de bovenliggende partij. De ploeg had het meeste balbezit en probeerde het compacte spel van Hees te ontregelen, maar vond geen opening om een beslissende worp te plaatsen. Ondanks enkele plaagstootjes bleef echt groot gevaar uit. De beste kans van Hees ontstond uit een verwarrende situatie waarbij een bal de paal van Adelaars raakte. Verder hielden beide defensies stand en werd er gerust met 0-0, alsof beide teams elkaar in een lange osae-komi (controle op de grond) vasthielden.

Druk opvoeren en kansen missen

Na de rust voerde Adelaars het tempo op en volgden de kansen elkaar in rap tempo op. Vrijwel alle veldspelers kregen mogelijkheden om de score te openen, maar de bal wilde er simpelweg niet in. Alsof de tegenstander een sterke uke (verdediger) was, wist Hees elke aanval af te weren. Zoals dat in het voetbal vaak gebeurt, sloeg de tegenstander toe uit een spaarzame uitbraak. Met nog tien minuten te spelen wist Hees de 0-1 te maken, een fikse domper voor de thuisploeg, die hierdoor even uit balans raakte alsof ze met een perfecte o-goshi (heupworp) tegen de mat werden gewerkt.

Rutger’s rentree en de late gelijkmaker

Rutger, die na een afwezigheid zijn rentree maakte, liet meteen zijn waarde zien. Zijn slimme assist stelde Chris in staat om de verdiende 1-1 binnen te schieten, als een snelle tegenaanval na een geslaagde ontwijking van een aanval. In de slotfase bleef Adelaars jagen op de overwinning. Zelfs de embedded verslaggever kreeg nog een grote kans en raakte hard het aluminium, maar de beslissende ippon bleef uit. Tijdens het laatste fluitsignaal verraste Rick Tania vriend en vijand met een judowaardige beweging, alsof de wedstrijd werd afgevlagd net voor een beslissende waza-ari.

Man of the Match: Hans Otten

Hoewel Adelaars aanvallend de meeste kansen had, was het keeper Hans Otten die de ploeg op de been hield. Meerdere keren wist hij 1-op-1-situaties te winnen en voorkwam hij dat Hees eerder op voorsprong kwam. Zijn optreden leverde hem de titel ‘Man of the Match’ op. Hij was de ware shihan (meester) van de verdediging, steeds op de juiste plek om een tegentreffer te voorkomen.

Adelaars 35+1 had het meeste recht op de overwinning, maar zal moeten werken aan de afronding om volgende keer de drie punten binnen te halen. Een solide prestatie, maar met een bittere nasmaak, alsof een golden score net niet in het voordeel uitviel.

Vooruitblik: Zwaluwen Utrecht ‘11 35+1 – Adelaars 35+1

Op vrijdag 21 maart reist Adelaars 35+1 af naar Utrecht voor een duel tegen Zwaluwen Utrecht ‘11 35+1. De tegenstander staat achtste in de competitie met vijf overwinningen uit zestien wedstrijden, terwijl Adelaars zich nog altijd in een houdgreep bevindt op de elfde plaats. Dit duel wordt een test van veerkracht en strategische positionering.

Zwaluwen heeft een wisselvallig seizoen met enkele sterke prestaties, zoals de 3-0 winst op Hercules 35+ 3, maar ook nederlagen, zoals de 0-1 tegen Graveland ‘s 35+1. Voor Adelaars zal het zaak zijn om hun aanval te perfectioneren en niet opnieuw in een ippon van de tegenstander te lopen.

De eerdere resultaten laten zien dat beide ploegen aan elkaar gewaagd kunnen zijn. Adelaars zal met een stevige grip de wedstrijd moeten ingaan, zich niet laten verrassen door counters en een sterke ne-waza (grondspel) hanteren om de drie punten binnen te slepen. Lukt het de Adelaars om eindelijk weer een overwinning te boeken, of glipt het duel hen opnieuw uit de vingers? Vrijdagavond zullen we het weten.