In sporthal De Fuik, een tijdcapsule van een zaal gebouwd in 1993, stond een gehavend Adelaars 7 tegenover het Hilversumse Wasmeer. Acht vaste spelers ontbraken, en in het kader van embedded journalism besloot uw verslaggever zichzelf als invaller aan te bieden. Wasmeer verscheen met drie wissels, terwijl Adelaars er maar één had.

Felipe Oliveira, de Braziliaanse aanwinst die geen Nederlands of Engels spreekt, deed denken aan een te jong aangetrokken Chelsea-speler die zijn miljoenen transfer nooit waarmaakte. Toch wist hij met zijn ginga, de onvoorspelbare ritmiek die zo kenmerkend is voor Braziliaanse voetballers, enkele gevaarlijke momenten te creëren. Het beslissende overzicht ontbrak echter soms.

Keeper Ricardo onderscheidde zich in de eerste helft met een aantal cruciale reddingen, maar Wasmeer brak uiteindelijk de ban en bouwde een 3-1 voorsprong op. De enige Adelaars-treffer kwam uit een vrije trap van Michael Rekers, die via de muur in het doel belandde.

In de tweede helft ebde de energie weg bij Adelaars, en Wasmeer liep eenvoudig uit naar een 7-1 eindstand. Hoewel de uitslag zwaar aanvoelde, was het een logische afspiegeling van een wedstrijd waarin Adelaars dapper strijd leverde, maar uiteindelijk tekortkwam.