Het was vrijdagavond. De zon ging onder boven de Heideweg in Volendam, terwijl binnen in sporthal De Opperdam de zaalvoetballers van Adelaars 2 zich opmaakten voor wat alweer hun twintigste wedstrijd van het seizoen zou worden. Wat ooit een hoopvol middenmootavontuur leek, is inmiddels verworden tot een glijbaan zonder rem. Vijf nederlagen op rij. En deze avond zou daar, ondanks de inzet, geen einde aan komen.

Een eerste helft vol vechtlust en discipline

Met slechts zes man — Rutger, Rick, Richard, Mathijs (aanvoerder), Jimi en doelman Ruben Gooijer — stond Adelaars voor een lastige opgave. Zonder wissels. Geen ruimte voor blessures of vermoeidheid. Wat volgde, was een verrassend evenwichtige eerste helft. Volendam had weliswaar de bal, maar Adelaars zat compact in de verdediging. De lijnen kort, de opdrachten duidelijk. Futsal in zijn puurste vorm: gecontroleerd, gedisciplineerd en stilletjes hoopvol.

Zaalvoetbal vraagt om geduld, om ritme. En dat had Volendam niet. Ondanks het thuisvoordeel en het overwicht op papier, kwamen ze nauwelijks tot kansen. De Adelaars stonden als een muur van Gooise graniet. Ruben Gooijer, debutant in het doel, hield zijn hoofd koel en zijn lichaam warm. 0-0 bij rust voelde als een overwinning.

De tweede helft begint met een dreun

Maar het noodlot kwam in de vorm van de klok. Nauwelijks vijf minuten na de hervatting stond het 2-0 voor Volendam. Een misverstand hier, een slippertje daar — en Ruben kon twee keer de bal uit het net vissen. De energie die Adelaars in de eerste helft had opgespaard, leek met een klap verdwenen.

Futsal is grillig. Wie even verslapt, krijgt meteen de rekening. En die derde treffer voor Volendam viel dan ook snel daarna. Een opdoffer voor een ploeg die zich zo dapper had verweerd. Toch bleef het hoofd omhoog, bleef de stem van Mathijs klinken: “Nog niks verloren, mannen.”

Een doelpunt, eindelijk

Toen gebeurde het. Richard kreeg zijn zeventiende kans van de avond. En deze keer ging hij erin. Geen schitterend schot, geen hakje of volley. Gewoon: erin. Rutger legde breed, Richard tikte binnen. 3-1. Er werd weer geloofd. Voor even.

Het was te laat. Het slotoffensief kwam, maar vond geen vervolg. Te weinig krachten, te weinig tijd. Ruben redde nog een schot met zijn gezicht. Jimi kapte nog twee man uit op de achterlijn. Maar het mocht niet baten.

De cijfers liegen niet (en toch ook weer wel)

Met deze nederlaag staat Adelaars 2 op plek 7 in de stand. 17 wedstrijden, 6 overwinningen, 1 gelijkspel, 10 verliespartijen. Doelsaldo: 61 voor, 78 tegen. Geen cijfers om trots op te zijn, zeker niet na zo’n serie nederlagen. Maar cijfers vertellen nooit het hele verhaal.

Want Adelaars 2 is geen stuurloos team. De discipline is er. De wil ook. Het is simpelweg: dun bezet. Blessures. Werk. Kinderen. Gooise verplichtingen. En zaalvoetbal, hoe flitsend het er ook uitziet, blijft ploeteren op een vrijdagavond in een sporthal met TL-licht.

Een debuterende doelman en hernieuwde hoop

Wat blijft hangen, is het debuut van Ruben Gooijer. Stil, maar zeker. Geen clowneske capriolen, maar gecontroleerd keeperswerk. Hier staat een Adelaar-in-wording. En wie weet wat hij nog brengt in de slotweken van dit seizoen.

Ook de goal van Richard — laat, maar verdiend — symboliseert iets. Dat deze ploeg blijft knokken. Ook al is het tegen de klippen op. Ook al lijkt de top 5 verder weg dan ooit.

Op naar Sporthallen Zuid: Golden Stars wacht

Woensdag 9 april wordt Adelaars 2 verwacht in Amsterdam, in Sporthallen Zuid. Daar wacht Golden Stars FC 4. De nummer vijf van de ranglijst. Een ploeg die vaker scoort dan verdedigt, getuige hun doelsaldo van 113 voor en 111 tegen.

In de thuiswedstrijd walste Adelaars nog over Golden Stars heen met een krankzinnige 10-5 overwinning. Een zeldzaam moment van glorie. Maar dat lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden. De ploeg is veranderd. De vorm ook. En dus is het vooral een test: kan Adelaars zich herpakken?

Als Richard zijn vizier scherper stelt, als Ruben weer zijn reflexen toont, en als de opkomst dit keer wat groter is, dan kan het. Dan is een punt — of meer — mogelijk. Want zaalvoetbal blijft onvoorspelbaar. Net als het leven in Gooise Meren.