Vrijdagavond. De lucht boven Naarden is zwaar, maar in sporthal De Lunet hangt de spanning scherp als een mes. Adelaars 2, de trots van de Gooise Meren, neemt het op tegen Volendam, een team uit de havenstad waar traditie en talent hand in hand gaan. Hier wordt niet alleen om punten gevoetbald, maar ook om trots. De geur van tijgerbalsem, het geluid van piepende schoenen, het onmiskenbare decor van futsal.

Een meesterlijke ouverture

De bal rolt, en al snel is duidelijk wie het script van deze avond schrijft. Adelaars begint als een orkest dat op volle sterkte speelt. Simon opent de score met een trefzekere uithaal, op aangeven van Richard, de maestro die het spel dicteert. Niet veel later voegt Jimi zich bij het koor, gevoed door een slimme pass van keeper Rick Postmus. Een keeper met een assist, dat is futsal op zijn best: vol verrassingen en onverwachte schoonheid.

Dan, als een crescendo, maakt Richard er eigenhandig 3-0 en 4-0 van. Eerst na een subtiele combinatie met Mitchel, de metronoom op het middenveld, en vervolgens met een rebound die even meedogenloos als sierlijk was. Het publiek klapt, juicht, en fluistert woorden die doen denken aan Jan Smit: “Jij bent alles, alles wat ik wil.” De ruststand is 4-0. De Lunet ademt zekerheid en trots.

Een Volendamse wederopstanding

Maar Volendam is Volendam. Een stad waar vissers niet alleen leren omgaan met de zee, maar ook met tegenslag. De woorden “Opgeven is geen optie” lijken ingebakken in hun DNA. De 5-0 van Jimi, opnieuw na een sublieme assist van Richard, lijkt het laatste hoofdstuk van dit verhaal. Maar dan herpakt Volendam zich.

Een snelle counter levert de 5-1 op. Even lijkt er niets aan de hand, maar de 5-2 volgt sneller dan gedacht. Het publiek wordt stiller, de spanning stijgt. “Leef, alsof het je laatste dag is,” zou Hazes zingen. Volendam leeft, en Adelaars begint te twijfelen.

Het slotakkoord

Wanneer de 5-3 valt, verandert de wedstrijd in een thriller. Rick Postmus, de keeper die Ruben verving, staat als een rots in de branding. Met spectaculaire reddingen voorkomt hij dat Volendam langszij komt. Aan de andere kant van het veld is Mitchel onvermoeibaar, steeds weer in de strijd om balbezit. Het hele team vecht, niet altijd mooi, maar met een vastberadenheid die bewondering afdwingt.

De laatste minuten duren een eeuwigheid. Het fluitsignaal klinkt eindelijk, en de opluchting in De Lunet is voelbaar. De punten blijven thuis, maar de les is helder: een wedstrijd is pas gespeeld als de laatste seconde tikt.

Een avond om te herinneren

Adelaars 2 beleefde een avond vol contrasten. Het mooiste futsal in de eerste helft, een bijna pijnlijke kwetsbaarheid in de tweede. Maar de overwinning maakt alles goed. Dit was een duel waarin de geest van de adelaar voelbaar was: trots, vastberaden, en altijd hongerig naar meer. Volendam keert terug naar huis, hopend op revanche, misschien wel mompelend de woorden van Jan Smit: “Eenmaal kom jij terug.”

Jaarstatistieken Adelaars 2