In de sfeervolle Lunet, het oude bolwerk van Adelaars, stond woensdagavond de wedstrijd tussen Adelaars 5 en Laren 99 2 op het programma. Een duel dat je niet zozeer op flair of frivoliteit zou beoordelen, maar eerder als een tactisch steekspel. Want hoewel Adelaars 5 de wedstrijd met 1-2 verloor, was het zeker geen avond waarin het onderdeed voor de technisch sterkere bezoekers uit het Gooi. Sterker nog, op cruciale momenten stond het elftal als een Naardense vesting.
Een wedstrijd zonder ademruimte
Vanaf het eerste fluitsignaal dicteerde Laren het balbezit. Hun aanvalsdrang en technische balcirculatie zorgden ervoor dat Adelaars 5 zich vooral moest beperken tot het tegenhouden van het spel. Toch was het de ploeg in het zwart-geel die als eerste scoorde. David van der Horst, die als clubicoon nog altijd garant staat voor scherpte voor het doel, verzilverde in de eerste helft een prachtige assist van Rogier Heins, een gastspeler met wortels in de Hilversumse Meent.
Warm bad uit de Meent
Voor wie niet bekend is met de Hilversumse Meent: het is een wijk die als een soort grenspost tussen het stedelijke Hilversum en het dorpse Bussum ligt. Gebouwd vanaf de jaren ’70 met veel groen, galerijflats en jonge gezinnen, groeide het uit tot een hechte gemeenschap. Een wijk waar op straat gevoetbald werd, op het ondergelopen weiland werd geschaatst, en waar ‘s avonds de straatverlichting net iets later uitgaat dan elders. Wie daar vandaan komt, weet wat saamhorigheid is. Het is dan ook niet ondenkbaar dat Rogier zich direct thuis voelde in het systeem van Adelaars 5: compact, loyaal, en altijd bereid een meter extra te maken voor elkaar.
Rust, druk en het kantelmoment
Na de pauze voerde Laren het tempo verder op. Hoewel Adelaars bleef strijden, begonnen de gaten in de defensie langzaam te vallen. Een onvermijdelijke gelijkmaker volgde. En niet veel later: de 1-2. De bezoekers wisten beter om te gaan met het momentum en lieten de bal het werk doen. Toch gaf Adelaars zich niet zomaar gewonnen. Er werd opnieuw gevochten voor iedere bal. Als een Adelaar boven de linoleumvlakte cirkelend op zoek naar die ene ultieme kans.
De allerlaatste kans
En die kans kwam. In de absolute slotfase kreeg Gerrit Willems de bal voor zijn voeten. Een harde knal volgde, de keeper dook, de bal werd nog aangeraakt, en caramboleerde net over de lat. Het publiek, inmiddels opgestaan van de houten banken, kon het nauwelijks geloven. De gelijkmaker hing in de lucht, maar viel niet.
Een nederlaag die vertrouwen geeft
Hoewel de stand nu 8-3-9 is en Adelaars 5 op de zesde plaats blijft, voelt deze nederlaag niet als een tik. Integendeel: het collectief stond er. En dat belooft wat voor de komende clash tegen koploper Amersfoortse Boys 6 op vrijdag 4 april. In sporthal Bokkeduinen zal Adelaars opnieuw moeten vechten voor iedere bal, voor elke meter, en misschien zelfs voor revanche.
